dit ben ik

Ik ben Johan. Gelukkig getrouwd en vader van 2 kinderen. Ook ben ik hardloper, maar niet voor de kost... Ik werk als groep 8 leerkracht op een basisschool.

als F-junior bij SV Beverwijk in 1980

Ik sport al mijn hele leven. Vroeger voetbalde ik. Dat betekende 3x per week trainen en 1x een wedstrijd. Ik raakte als voetballer geregeld geblesseerd (afgescheurde enkelbanden, 2x m'n kruisbanden afgescheurd en tal van kleine blessures), moest vaak revalideren en kwam daardoor in aanraking met fietsen (onder anderen lekker mountainbiken in de duinen van Wijk aan Zee en Heemskerk, of op de racefiets naar Bergen op en neer). M'n allereerste racefiets was een Koga Miyata, waar m'n vader trots mee thuis kwam. Ik was 18 jaar en de fietst kostte me 300 gulden.

Uiteindelijk stopte ik met voetballen en bleef als jeugdtrainer betrokken bij de voetbalsport. Dit heb ik een paar jaar gedaan, maar ik kwam er achter dat ik vooral zelf wilde sporten. Ik stopte met trainen geven, ook al omdat ik overdag voor de klas stond en het gevoel kreeg dat ik van 's morgens vroeg tot 's avonds laat alleen nog maar met doceren bezig was, en ging met meer regelmaat fietsen, 2 à 3x per week. Vanaf 2005 kon ik (zonder voorste kruisband) ook voorzichtig weer wat gaan hardlopen. Geregeld had ik te maken met hardloopkwaaltjes (achilles-, kuit-, en knieklachten), maar langzaam maar zeker werden die kwaaltjes minder en kon ik vaker hardlopen en ging ik minder vaak fietsen.

Ook werd ik in 2005 trotse vader van een dochter. Het hardlopen was vooral een kwestie van 's avonds even m'n hoofd leeg maken en fris thuis komen. Ik liep verder zonder doel of schema of wat dan ook. In 2007 kregen we een zoon. De focus lag vooral op het gezinsleven.

14 jan '09 in het ziekenhuis

In januari 2009 werd ik aangereden door een spookrijdende bromfietser en lag ik languit op straat met 5 gebroken ribben en kapotte banden rond de sleutelbeen. Even dacht ik: “dit was het dan.” Een periode van bedliggen en vervolgens revalideren begon. In februari werd er een plaat in mijn schouder geplaatst. En toen, vanaf eind maart / begin april 2009 ging ik snel vooruit en kon ik weer sporten. Het gekke was dat ik opeens een heel andere beleving van het hardlopen kreeg. Ik wilde mezelf uitdagen, beter worden, wat gaan bereiken en dus aan wedstrijden meedoen. In juni 2009 liep ik m'n eerste wedstrijd: de 10 km Kikarun (in 45 min) en vervolgens m'n 1e halve marathon (1.40.00). De looptijden waren op dat moment nog niet belangrijk. Vanaf de zomer ging ik steeds beter lopen. In september volgde er weer een wedstrijd: de 15 km van de Pierloop (1.03.00).

Een week na de Pierloop werd trouwens de plaat uit mijn schouder gehaald. Wat een ‘bevrijding’ was dat, zeg!

marathon van A'dam, okt. 2010

Ik had inmiddels de smaak te pakken, was besmet geraakt met het lopersvirus en kon de stijgende lijn van 2009 in 2010 doorzetten. Sterker nog, 2010 werd mijn beste loopjaar tot nu toe. Al mijn PR-en liep ik in dat jaar met als hoogtepunt: de marathon van Amsterdam in oktober. Daar werkte ik vanaf april 2010 naartoe. Ik was lid geworden van av Dem. Daar werd ik fantastisch begeleid. Eerst richting een aantal 10 km wedstrijden (die ik opeens in 38 minuten kon lopen), toen richting halve marathon (onder de 1.24.00) vervolgens naar de 30 van Amsterdam Noord (2.02.44) toe en uiteindelijk het eindstation: de marathon van Amsterdam, die ik in een prachtige 3.03.14 liep.

Helaas kwamen daarna de kwaaltjes weer terug. De marathon had wellicht toch wel erg veel van me gevergd (?). Ook mentaal kon ik het lang niet opbrengen om te lopen (de marathon was immers mijn einddoel). Ik ging weer steeds meer fietsen. Al snel was vooral het mountainbiken mijn “nr.1 sport” geworden. Af en toe liep ik er wat bij. Maar steeds waren er wel nieuwe kwaaltjes, waardoor ik het lopen niet meer leuk vond. Ik stopte ook bij av Dem.

Pas laat in 2011 kreeg ik weer wat lol in het hardlopen, maar niet voldoende om het mountainbiken van de troon te stoten. Dat lukte pas in de zomervakantie van 2012. Ik had m'n fietsen thuis gelaten en kon dus alleen maar hardlopen. Het ging goed (lekker en zonder klachten), ik kreeg steeds meer lol en begon zowaar weer over doelen na te denken. In september t/m december 2012 heb ik weer 10 km wedstrijden gelopen: steeds beter en sneller. Ik werd tóch weer lid van av Dem (met als doel om héél lang lid te blijven). In januari en februari 2013 ging ik vrolijk verder met het lopen van 10 km wedstrijdjes, met een mooi nieuw PR van 0.37.27 tot gevolg. 

En alles mbt mijn sportleven ná februari 2013 staat beschreven in mijn blog!