lange duurloop

Duurlopend het jaar uit, dat is wat ik de komende dagen doe. Daar waar het hardlopen betreft, hè. Vandaag was het er een ideale dag voor. José was aan het werk, de kinderen waren uit logeren en ik was/ben vrij. Eerste heerlijk uitgeslapen en om 11:00 uur stapte ik in de auto: op weg naar de duinen. Ik wilde een halve marathon lopen. Waarom? Omdat duurloopjes me de afgelopen maanden me het beste bevallen. Maar ... ik liep ze niet langer dan 15 km. En ik wil(de) gewoon weten of ik langer lopen aan zou kunnen. Volgens mij wel, maar ik had het alleen nog niet 'bewezen'.
Beoogde tempo: 12 km/uur. Dat zou betekenen dat ik aan een duurloop van 1 uur een 45 minuten zou gaan beginnen. Rustig starten dan maar. En een rondje zonder heuvels.
De 1e kilometers gingen eigenlijk helemaal niet zo lekker. Pas na ruim 3 km kwam ik een beetje in een ritme. Ik liep al zigzaggend naar Johanna's Hof. Dat was het keerpunt. Daar had ik er 10 km opzitten. Inmiddels liep ik een stuk beter, best lekker eigenlijk. Na 15 km was ik bijna terug (de terugweg liep veel meer in een rechte lijn), even een omweg creëren. Wel wat heuveltjes nu. Vanaf 17 km ging het allemaal niet meer zo lekker. Ik 'piepte en kraakte', zeg maar. Last? Nee, dat niet. Achillespezen, kuiten, knieën hielden het allemaal prima. Vanaf dit punt merkte ik simpelweg dat ik lange(re) afstanden niet mee zo gewend ben. Gelukkig maar dat ik niet te snel heb gelopen! Snelheid maakte dan ook niet uit, het ging me om de afstand. Terug bij de auto stond de teller op 22 km. Mooi!! Tijd: 1 uur en 50 minuten. Precies 12 km/uur. Ook mooi.
Één ding is me wel duidelijk geworden: er is nog veel werk te verrichten voor het lopen van een (goede) marathon. Pluspunten zijn: het gaat dan toch echt vooral om het maken van kilometers en ik heb er nog tijd genoeg voor!
Mooi bijkomstigheidje is dat mijn trainer bij Dem me ooit zei dat hardlopen in de basis toch echt vooral gaat om duurlopen.

Maar eerst ... morgen lekker genieten van een verdiende rustdag, al zeg ik het zelf!