tourusasummer2019
maandag 29/7
Dag 13 Reisdag naar Oceano, iets onder Pismo Beach.
Over Highway 1, door Big Sur. Met onderweg waarschijnlijk een aantal prachtige stops.
----------
Om 8.15u reden we weg. Na een klein uur even een korte stop bij een prachtig strandje. Daar lekker ontbeten en op het strand gelopen: Kane ook.
----------
Het is 18.00u. We zijn er: op de camping in Oceano. Na een fantastisch mooie rit. Stranden, rotskusten, waterval, duinen, bos, bergen, zeeolifanten, condors. Geweldig. Ontbijten aan het strand. Lunchen aan de kust. Nu ben ik wel moe, hoor, na al dat rijden. Tot nu toe heb ik alles nog gereden en José dus nog niet.----------
Het is wel spannend, hoor, zo'n reis. Ik ben best een zenuwachtig mannetje. Je leert jezelf goed kennen tijdens zo'n reis. Maar ... de eerste twee woorden van de laatste zin zijn: je leert. En dat gevoel heb ik wel, dat ik er van leer. Wat dan? Dingen nemen zoals ze zijn, nu is nu, geduld.
----------
Vanaf onze camper hebben we het beste uitzicht op de duinen ever. Zo hebben we fantastisch buiten kunnen eten. Die duinen klommen we na het eten op. Weidse zandduinen: het leek de maan wel. En met de ondergaande zon leverde het helemaal een prachtig gezicht op. Terug was het douchen en naar bed.
dinsdag 30/7Dag 14 Reisdag naar Los Angeles.
Het is 13.30u. Kane en ik liggen op het strand van Santa Barbara. Héééérlijk! Daar kwamen we twee uurtjes geleden aan. Op de pier gezellig wat gegeten. Robin en José gingen daarna de winkelstraat in en Kane en ik dus naar het strand. Het lopen gaat al heel goed, Kane loopt alweer zonder krukken. Nog wel met "terminatorschoen", die geeft veel steun (wel even zo handig). Santa Barbara is echt heel gaaf. Precies als in films. Boulevard, skaters over het fietspad, palmbomen, strand. Straks is het nog anderhalf uur naar LA. Onderweg nog even boodschappen doen en tanken. De camper is erg dorstig, hahaha. Ondertussen kijk ik terug op een heel mooie maandag. Gisteren werd ik tijdens het laatste half uur rijden wel wat moe. Zeker toen we in een file terecht kwamen. Maar, de avondwandeling en een goede nachtrust (van 22.00u tot 7.00u) gaven weer volop energie. Vanmorgen was het rijden dus weer helemaal leuk.
----------
woensdag 31/7
Dag 15 LA.Om 7.00u liep ik naar de douche. Vaste prik inmiddels. Net als om 22.00u naar bed gaan. Wat gaan we straks in LA doen? Naar Hollywood. En daar een wandeling naar de beroemde letters maken.
Naar Beverly Hills: 90210. Naar LA downtown, oa naar de City Hall. En morgen willen we naar Santa Monica, naar het strand met de beroemde pier waar Route 66 eindigt.
----------
Vanmorgen werden we opgehaald door het autoverhuurbedrijf en hebben we.een auto gehuurd: een mini. Wat een vette auto is dat, zeg. Je rijdt dan gewoon in een BMW, met een leuke retro look. Ook van binnen een retro look, maar met alle moderne snufjes. En rijden dat ie deed! Op naar Hollywood. Eerst naar de Hollywood Boulevard. Hele drukke straat. Leuk waren alle sterren op de stoep, met namen van wereldberoemde mensen erin. Ga je toch even.op zoek naar je favo artiest, zeg maar. Vanwege de drukte was ik het wel gauw zat daar. Op naar de Hollywood signs.
De wandeling omhoog was te veel gevraagd voor Kane. Trouwens, de wandelaars die we naar beneden zagen komen, gaven aan dat het laatste stuk omhoog dicht was. Dan maar foto's van onderen. Ook leuk. Daarna naar Beverly Hills. Reminds me of de serie Beverly Hills 90210, waar ik met Rina vroeger graag naar keek. Waren wij Brandon en Brenda, haha. En nu reden we door deze wijk. Cool! Toen werd het tijd om te relaxen. We wilden naar Venice Beach, maar kwamen uiteindelijk uit op Santa Monica. Wandelen over het strand en de pier. Net als Santa Barbara zag het er hier uit als in de diverse films. Gaaf, hoor. In de straatjes ergens gegeten. En toen weer terug. Waren we om 20.00u terug op de camping. What a day it was! Tijdens het rijden in LA herkende Kane af en toe wat straten en kenmerkende punten uit het spel GTA, wat hij op zijn PlayStation speelt. Best geinig.donderdag 1/8: duurloopje
Dag 16 LA.
Mooi, het is 9.15u en we zijn gedoucht, hebben gegeten en hebben al boodschappen gedaan. De boodschappen hebben José en ik samen gedaan, zodat Robin en Kane zich in de camper rustig klaar konden maken voor de rest van de dag. Johan the morningman! The new me! Dat bevalt me heel goed. Wat me minder goed bevalt, is dat ik me weinig echt ontspannen voel. Ik vind de reis super gaaf, maar ook moeilijk. Op de momenten dat ik goed weet te ontspannen, kan ik er optimaal van genieten. Dus probeer ik me meer te ontspannen. Door meer in het nu en minder in het straks te zijn. Het "wat als ..." wat meer laten gaan. Loslaten. Ja, het loopt niet allemaal precies zoals bedacht. Nou en (anders blijkt vaak juist ook wel weer leuk). Ja, het is druk op de weg. Nou en. Ja, de huurauto moet vanmiddag terug. Nou en. Ja, morgen is een lange etappe: 600 km naar Needles. Nou en. Ja, door Joshua Tree NP, wat een mooi vooruitzicht. Ja, we zijn straks at Venice Beach. Jippie! En ja, ik zit nu even lekker aan de koffie. Dus ... maak je niet zo druk en enjoy the journey! Achter op onze camper staat de volgende tekst: "Goin' places with smilin' faces".----------
In de file naar Venice Beach gereden. Dat van die file wist ik inmiddels wel, geen punt. Venice Beach is leuk. Net als Santa Monica een boulevard, fietspad, palmbomen en strand. En heel veel souvenir winkeltjes. En diverse gymtoestellen. Wat vooral neer kwam op "zien en gezien worden". Verder waren er straatartiesten, verkopers van van alles en nog wat. En daklozen. In California zijn echt veel daklozen.
José en de kids zijn nu even over de boulevard met de winkeltjes aan het lopen. Ik bewaak het fort, haha. Het is 13.00u.
----------
Het is 18.00u en we zijn weer op de camping. Na een heerlijk dagje aan het strand. Het leek wel vakantie. Terug ook weer file, echt dagelijkse kost in LA. Maar het ging goed. De huurauto is ingeleverd. Tijd voor een biertje nu. Dan koken, eten, douchen en morgen voorbereiden. Het is nu 34°C. Aan het strand was het 10° minder. Morgenochtend rijden we naar Needles, waar het nu 42°C is! OMG!
vrijdag 2/8
Dag 17 Reisdag naar Needles.
Needles 18.00u: 45°C. OMG! Ik kan me niet herinneren dat ik ooit ergens ben geweest waar het zóóó warm ... ehh ... heet was. Bij aankomst direct het zwembad ingedoken. Na een super gave rit. Vanmorgen reden we vrij vlot LA uit: nauwelijks file. Op naar Joshua Tree NP. Wat een geweldig mooi park. In-druk-wek-kend!! We konden tijdens het rijden en tijdens het wandelen wel foto's blijven maken! Liters water gedronken, het werd steeds warmer. Vanaf Joshua Tree reden we door via de 62. De 62 kan wat ons betreft het broertje van route 66 genoemd worden. Wat een prachtige, eindeloze weg. Na iedere heuvel zag de omgeving daarachter er weer net even anders uit. Adembenemend. En nu staan we op de camping in Needles, aan de historische route 66.----------
Na het avondeten nog maar een keer zwemmen en de route van morgen bekijken. Morgen rijden we eerst naar Oatman, een soort verlaten cowboy plaatsje. Dan naar Kingman. Vanaf Kingman rijden we over route 66 naar Seligman. Dan over Freeway 40 naar Williams. En dan door naar de volgende camping: Grand Canyon Village. Inderdaad, aan de voet van de Grand Canyon.
zaterdag 3/8: duurloopje
Dag 18 Reisdag naar Grand Canyon (Arizona).We hebben allemaal slecht geslapen. Het was heet in de camper. De airco deed het op zich goed, maar maakte in zo'n stille nacht zoveel herrie dat we dáááár weer wakker van bleven. Uit dus maar weer. Om 6.30u gingen we er maar uit. Kane en ik zijn meteen naar het zwembad gegaan voor een wakker-worden-duik. Heerlijk. En nu ... koffie!
----------
Zo, het is 14.45u en we hebben het hele stuk route 66 achter de rug. Leuk om mee te maken, maar eerlijk gezegd niet meer dan dat. De 62 van gisteren was echt niet minder mooi. Het cowboystadje van vanmorgen was nog het leukste. De start van "onze" route 66 was namelijk in het verlaten stadje Oatman. Vroeger een plek voor goudzoekers, nu een toeristisch plekje. Erg leuk. Diverse gebouwtjes vanuit de Western tijd. Nog in goede staat. Ook een stukje van de mijn konden we in. Ik denk dat m'n vader (met z'n liefde voor western films) dit ook heel gaaf had gevonden. Omdat het klein was (één straatje), waren we er gauw doorheen. Verder over route 66, met af en toe een leuke stop van een verlaten tankstationnetje ofzo, maar echt veel meer dan dat was het niet. Vanaf het einde van "ons" stukje route 66 is het nog zo'n 1,5 uur tot de camping. Het is hier btw gelukkig een stuk koeler en het regende net warempel zelfs even.----------
Om 16.15u kwamen we op de camping in de Grand Canyon aan. Daarmee hebben we Californië achter ons gelaten en zijn we in Arizona. Even een broodje en wat drinken en op verkenning uit.
---------
Man, man, ik durf te zeggen dat de Grand Canyon het meest indrukwekkende is dat ik ooit heb gezien. Ook het mooiste? Dat weet ik niet. Daarmee doe ik Joshua Tree tekort. Oftewel: het is niet te geloven wat we de tijdens de afgelopen 2 dagen hebben gezien. Vanaf de camping liepen we zo naar de Canyon toe. En daar wisten we niet wat we zagen. Een eindeloze diepte. Wat een pracht. Héééél diep zag je de Colorado River nog. Dat was bijna op 2000m diepte. We konden wel foto's blijven maken. Opeens werd de lucht donker en begon het verderop in de kloof te regenen en bliksemen. Een spectaculair gezicht. Na 2 uurtjes rondlopen gingen we terug. José ging koken en ik mocht/kon even rennen. Uiteraard langs de Canyon. Fenomenaal rennen! Doordat ik een afslag miste, liep ik 12 km (in 4'27"/km). En nu zitten we relaxt nagenietend aan een wijntje.zondag 4/8
Dag 19 Reisdag naar Wahweah (Glen Canyon).
José en ik stonden al om 5.30u op voor een wandeling langs de Canyon. De kids konden uitslapen. Toen we om 7.30 terugkwamen, zei Robin: "Ik dacht dat ik mocht uitslapen."
----------
We zijn op de camping van Wahweap in de Glen Canyon. Aan Lake Powell, waar we net een duik in hebben genomen. Niet al te lang, want op een aantal punten om het meer werd de lucht donker en begon het (net als gisteren) te bliksemen. We gaan straks op tijd eten, om daarna nog een duik te kunnen nemen. De rit hier naartoe was prachtig. Eerst de Desert View Drive, langs de Grand Canyon. Met een aantal prachtige stops. Maar ook de weg daarna, met na elke bocht en na iedere pass een compleet nieuw vergezicht. Vooral de scheuren in de aarde (de Canyons) en de rode rotsbergen waren indrukwekkend. Zo ook Lake Powell. Een meer met sprookjesachtig mooie oevers. En uitzichten over de rotsbergachtige omgeving. Bij aankomst was ik moe. Al dat rijden hakt er toch wel in, hoor. Ik moet goed m'n ontspanning in de gaten houden. Daarom ook meteen een duik. Ik liep knorrig naar het meer toe en kwam er vrolijk weer uit.Lake Powell is een onderdeel van de Colorado River en ligt dus in Glen Canyon, wat aan de Grand Canyon grenst.
----------
Na het eten terug naar het meer. De lucht zag er nog steeds spannend uit. Links een rustige lucht, waar de zon zich doorheen liet zien. Voor ons een zwarte lucht met nog steeds lichtflitsen. Ver weg, er kon gewoon gezwommen worden. Het water was heerlijk warm. Vergelijkbaar met Oostenrijk 2015. Nu terug naar de camper. Daar een vuurtje gemaakt op de vuurplek die de meeste camperplaatsen op de campings hebben, en marshmallows geroosterd. Gezellig. Daarna vonden R&K het nodig om via een app een complete workout voor gevorderden af te raffelen. Prima, even wat energie kwijt. Op tijd naar bed daarna: morgen belooft weer een mooie dag te worden.
