Vanmorgen stond er een off road rondje op de mtb op het programma. Met Marco en Sander. Vanaf de start merkte ik al dat ik er niet lekker in zat. Ik moest continu een gaatje laten vallen: de mannen reden net een tikje te snel voor mij en mijn huidige fietsvorm. Ik merkte dat de wat roerige afgelopen weken z'n tol begonnen te eisen. Ik had simpelweg geen energie en het tempo van Marco en Sander (wat niet eens zo hoog was) kostte me alleen maar nóg meer energie. Maar ... onderweg kwamen we Toon tegen en Toon bood uitkomst. Toon is al een poosje niet fit en dus liet ik Sander en Marco gaan en ging met Toon verder. Win win: Marco en Sander hoefden niet meer op mij te wachten en ik kon samen met Toon een 'therapeutisch' rondje rijden. Lekker kletsend rondgereden. En daar heb ik normaal gesproken tijdens het fietsen echt geen tijd voor: dan ik het volle bak achter elkaar aan rijden. Nu kon ik met Toon lekker een beetje bijtanken. Ook wel eens leuk!
Toon, de therapeutische redder :-). Even bijtanken is ook wel eens lekker..
BeantwoordenVerwijderen