Basta

In één ruk uitgelezen: Basta. De autobiografie van Marco van Basten. Één van de meest geniale voetballers die Nederland heeft gekend. In 1995 moest hij noodgedwongen stoppen, vanwege een slepende enkelblessure. Net als ik ooit moest stoppen door m'n knieblessure. Dat is wat we gemeen hebben met elkaar: het moeten opgeven van onze passie, het moeten opgeven van je droom. Mede daardoor vond ik zijn verhaal mooi om te lezen. Uiteraard had ik niet zijn talent, maar herkende ik wel een en ander. Het verhaal van Marco is bij iedere voetballiefhebber bekend. Mijn verhaal heb ik op mijn blog al eens beknopt opgeschreven in het stukje een-knie-met-een-verhaal:
"Ik heb met recht een knie met een verhaal. Mijn rechterknie is een soort rode draad in mijn sportleven. Toen ik 14 jaar was, scheurde ik mijn enkelbanden. Tijdens het voetballen op een pleintje stond ik half op een tegel die niet goed op z'n plek lag. Doordat ik bij Telstar ging voetballen, was ik de dag erop geopereerd. En met flink revalideren was ik gelukkig net op tijd fit op de voorbereiding op het nieuwe voetbalseizoen. Deze voorbereiding verliep goed, ik speelde me direct als 15-jarige in de basis van de A1. Tot ik, vlak voor aanvang van de competitie, letterlijk uit een wedstrijd werd geschopt (dat was niet zo moeilijk, want ik was een klein en licht mannetje). Een tegenstander schopte me vol op m'n knie: dááág start van het seizoen. Dit kostte me mijn basisplaats in de A1. Gelukkig knokte ik me uiteindelijk weer in het team. Het seizoen erop ging heel goed. Geen last van de knie. Ik maakte de overstap naar AZ, om daar in de A1 en later ook het 2e te gaan spelen. Het werd een wisselvallig jaar. De knieproblemen kwamen terug en ik miste cruciale wedstrijden. Door die knie heb ik mijn droom niet kunnen verwezenlijken en keerde ik terug naar het amateurvoetbal. Dat ging ruim een half jaar goed, maar ook toen ging het weer mis. In de jaren die volgden was het ieder seizoen wel raak met die knie. En na diverse operaties, waarin onder anderen stukjes meniscus werden verwijderd, waarin m'n kniebanden zijn ingekort en waarin er tot 2x toe een nieuwe voorste kruisband in de knie is geplaatst, was het genoeg. De voorste kruisband was wéér stuk gegaan en ik had geen zin meer in weer een operatie en revalidatie. Ik stopte met voetballen."
Hoewel ik het een plek heb kunnen geven, maar ik vraag me af of ik het ooit wel echt heb kunnen verwerken. Het gevoel van 'willen winnen' en de beste willen zijn is altijd gebleven. Dat kwam me afgelopen zondag tijdens de Wijckloop dus goed van pas, haha.