Amsterdam

De marathon van Amsterdam.

De marathon van Amsterdam is hét doel voor mij in 2013.
Het zal m'n 2e marathon worden en hopelijk de 1e onder de 3 uur.
Op dit moment denk ik dat dat echt mogelijk moet zijn met de pr-en die ik in 2013 heb gehaald op de 10 km (36.49) en de 10 EM (1.01.21).
Op 16 juni (zondag over 2 weken) is de Marquetteloop, waar ik voor de halve marathon ga. Als ik hier óók een pr loop, kan ik echt met vertrouwen de fase richting marathon in gaan.
In 2010 liep ik tijdens de Marquetteloop m'n pr op de halve (1.23.50) en liep ik in oktober 3.03.12 op de marathon. Nu hoop ik op 1.22.00 op de halve en "uiteraard" op 2.59.59 op de marathon.
Voor mijn gevoel gaat ná de Marquetteloop mijn marathonfase in. Het is dan nog 18 weken tot "Amsterdam"!

Een aantal weken geleden was ik veel minder enthousiast, mede door achillespees- en knieklachten. Deze klachten lijken nu toch wel verleden tijd te zijn. En ... blessurevrij zijn is toch écht DE voorwaarde. Daar kan geen schema tegenop!

Ik heb, denk ik, inmiddels een aardige basis van 1000 km in 2013 tot nu toe (200 per maand dus) en dat is zelfs iets meer dan eind mei 2010.

Terug op aarde

Vandaag de Pim Mulierloop.
M'n eigen verwachtingen waren hoog. Ik gokte, gebaseerd op m'n laatste 3 wedstrijden op 57 (misschien wel 56) minuten.
Nou ... dat heb ik bij lange na niet gehaald. Ik liep de 15 km in 58'43". Het aparte is dat het nog een nieuw pr is ook en toch ben ik er niet heel blij mee.

Op de fiets naar Erik gegaan om samen, met de auto, naar av Suomi te gaan. Daar nog even inschrijven. Toen ik dat had gedaan, stapte Ron binnen, leuk.
Even wat babbelen, omkleden en warmlopen.
Het was fris (10 graden) en er stond een behoorlijk windje. Na lang twijfelen besloot ik om maar 1 shirt (zonder mouwen) aan te doen.
En toen naar de start.
Pang ... ik was goed weg. De 1e km ging meteen lekker. Ik liep al gauw in 3e positie, vlak achter de nummer 2 (Edwin Aardenburg, ook van Dem). Edwin had een iets hoger tempo en ik voelde me niet sterk genoeg om me in zijn tempo vast te bijten en moest 'm laten gaan. Wel jammer, want nu kwam ik geïsoleerd te lopen. Ineens ging het ook niet meer lekker. Na 6 km was ik gewoon al moe. Ik dacht nog:  "ik ga helemaal geen halve en hele marathons meer lopen!" Achteraf zei Erik precies hetzelfde tegen mij, haha!
Halverwege werd ik bijgehaald door 2 Suomi lopers, Bob Keuzekamp en Erik van Warmerdam. Daar was ik blij om, want nu kon ik me mooi aan hen optrekken. Ik hervond mezelf weer wat en we konden redelijk kop over kop doorlopen. De 57 minuten had ik laten varen, daar lag het tempo simpelweg te laag voor en ik had geen energie om in een hoger tempo te lopen. Ik had de gehele race al geen lekker ritme en ik voelde dat ik ook niet echt soepel liep.  In de laatste 2 km moest ik de Suomi lopers zelfs laten gaan en wist ik dat ik dit keer niet op het podium zou eindigen, maar 5e zou worden.
Vlak voor de finish stond Ron me nog aan te moedigen (hij had de 10 km gelopen), maar het mocht niet meer baten. Ook heeft hij me nog op de gevoelige plaat vastgelegd.


Deze foto maakte Ron vlak voor de finish: Johan had duidelijk geen energie meer!

Het voelt nu een beetje als "weer met beide benen terug op aarde". Ach, je kunt natuurlijk niet iedere wedstrijd top zijn. Maar ik denk dat deze wedstrijd richting de Marquetteloop wel goed was. Ik ben heel gebleven en ga vrolijk verder met trainen.

En toen kwam Erik over de finish. Ook hij had de loop als zwaar en moeizaam ervaren en liep niet zoals hij had gehoopt. Terug in de auto natuurlijk flink napraten over wat er wel en niet goed ging en hoe de komende weken er uit komen te zien. Over 3 weken is de Marquetteloop!

week 21

Afgelopen dinsdag een heerlijke baantraining gehad:
   2*400(p=400), waarvan 200 in 10km tempo en 200 op 90% en
   3*1000(p=600) op 90% (3'20", 3'16", 3'14")
Ik heb voor mijn doen snel, maar soepel gelopen. En dat was Genieten!
's Avonds had ik wel wat last van m'n achillespees: ijs erop dus!

Woensdag had ik nog een zere achillespees bij het opstaan: meteen weer ijs erop gedaan.
En nadat ik de kinderen naar school had gebracht en de hond had uitgelaten, wéér ge-ijst.
En verder stond woensdag in het teken van RUST.

Donderdag voelde ik de pees gelukkig nog maar heel licht.
's Avonds kon ik prima lopen, weliswaar niet op de baan, maar toch.
Ik heb samen met Erik een heerlijk rondje in de duinen gelopen.
We liepen rustig en ontspannen ruim 14 km en m'n achillespees hield zich goed.

Gisteren en vandaag bewust niet gelopen, om morgen zo fit mogelijk aan de start te kunnen verschijnen van de Pim Mulierloop.
Ik ga samen met Erik de 15 km lopen. Ik begreep dat Ron ook gaat lopen, hij gaat voor de 10 km.

Ik voel me goed en fit en heb er zin in! Ik heb vertrouwen in een mooi resultaat. Doel: 57 minuten. Strategie: ik wil in het begin 3'44" per km (volgens het 56' schema) lopen en het verval in de laatste km's zo beperkt mogelijk houden.

GPS

Vanmorgen heerlijk in de duinen gelopen. Ik liep in het stuk tussen Wijk aan Zee en Heemskerk, waar ik altijd op m'n mtb reed: hier heb ik al zóveel km's gelopen en gefietst. Dit stuk van de duinen ken ik dan ook door en door. Ik heb ongeveer mijn favoriete rondje gelopen. Ongeveer, omdat er Schotse Hooglanders in de duinen aanwezig zijn. Een mooi gezicht, dat wel, maar ... aangezien José en ik zo'n Hooglander tijdens een wandeling eens achter ons aan hebben gehad (en dan moet je rennen, hoor!), kies ik liever een ander pad. En vandaag was het weer zover. Een paar koeien lagen, zaten en stonden midden op het pad. Ik kijk dan altijd even hoe ze naar me kijken. Ik meen inmiddels te kunnen zien wanneer ze geen zin in mijn aanwezigheid hebben.

O, wat zijn die horens groot van dichtbij!

Ik was blij dat ik m'n GPS horloge om had. Ik wilde vandaag zo'n 10EM lopen. En omdat ik van de route afweek, kon ik hier toch aan voldoen. Dat vind ik eigenlijk nog de allerleukste functie van mijn sporthorloge.
Het ging me vandaag dus meer om de duur en eigenlijk helemaal niet om snelheid. Daardoor heerlijk ontspannen kunnen lopen. Ik heb zoveel mogelijk klimmetjes "meegepikt". Dat ging opvallend gemakkelijk en m'n achillespees en knie hadden er ook geen last van.
Onderweg zag ik een moeder met 2 jongens wandelen. Mijn gedachten gingen toen toch even naar het vreselijke nieuws over Ruben en Julian ...
Gisteren hadden José en ik het over drama. Robin hoorde het en stelde er diverse vragen over. Opeens sloeg ze haar armen om mijn nek en zei: "Gelukkig zul jij zoiets niet doen, pap, daar ben jij veel te lief voor."
Terug naar het lopen. Dat bleef maar lekker gaan. Terug bij mijn fiets, had ik precies 16,1km (=10EM) gelopen en had er 1.20.22 over gedaan. Gezien de route niet eens zo heel langzaam.
En zo ga ik dus met een goed gevoel richting de Marquetteloop. Het is inmiddels alweer 3 jaar geleden dat ik een halve marathon heb gelopen. En dat was toen ook de Marquetteloop.
Wellicht kom ik de 2 J's tegen (zie dcd-ole-ole) en kan ik een gooi doen naar een mooi nieuw PR. Het zou helemaal mooi zijn als Erik dan ook kan aansluiten.
Morgen en donderdag in ieder geval weer trainen op de baan: toewerken naar komende zondag: de Pim Mulierloop (15 km). Wat is wijsheid qua snelheid tijdens deze 2 trainingen, in verband met die loop? Ik zal het trainer Bert voorleggen.

Druk

Pfff ... drukke week achter de rug. Na 2 weken vakantie weer werken, Kane moest afzwemmen, paar verjaardagen en een aantal minder leuke situaties. Daardoor zomaar 3 dagen achter elkaar niet kunnen lopen (woensdag, donderdag, vrijdag).

Vandaag weer wel gelopen: een lekker duurloopje van 15 km (in 1 uur en 11 minuten).
Dezelfde afstand als tijdens de Pim Mulierloop van volgende week dus: 15 km. Alleen wil ik 'm volgende week een kwartiertje sneller lopen.
Daarna hoop ik lekker door te kunnen trainen naar de Marquetteloop (21 km).

Na de Marquetteloop wil ik langzaam maar zeker m'n wekelijkse trainingsomvang gaan uitbreiden. `
De basissnelheid is goed genoeg. De intervaltrainingen mogen dan wat extensiever, zodat ik ruimte/energie genoeg heb om de duur uit te gaan breiden.
Het is dan nog zo'n 20 weken tot de marathon van Amsterdam. De echte specifieke marathonvoorbereiding zal 8 weken later ingaan. Drie jaar geleden hield ik me aan het schema van trainer Bert en dat leverde me uiteindelijk een 3 uur 3 minuten eindtijd op de marathon op.

Deze week kom ik (als ik morgen nog ga lopen) weer in de buurt van de 50 km in 4x lopen.

1/2 marathon

Op naar de Marquetteloop, waar ik de halve marathon ga lopen.
Op Facebook kwam een leuke afbeelding langs:

Tja ... zo bekeken wordt 't natuurlijk 'n "makkie"!

Die 10 mile heb ik inmiddels gehad: de Lycurgusrun op 1 april. Die verliep goed en lekker. Toen dacht ik inderdaad: "die halve is nog 'maar' 5 km!" Ik had het gevoel dat ik in een tempo liep, dat ik nog wel 5 km zou moeten kunnen volhouden.

The days after

Toen ik zondagochtend (de ochtend na de DCD loop) wakker werd, had ik gelukkig geen last van m'n knie en achillespees. Een beetje spierpijn, meer niet.
Waar ik nog wel last van had, was van die smile die nog steeds op m'n gezicht geplakt zat!

Die derde plaats was zóóó'n overwinning!

Trainer Bert adviseerde me om zondagavond, de avond ná de DCD loop, een héél klein rondje in een héél rustig tempo lopen. "De afvalstoffen afvoeren", zoals hij dat noemde.
Dat heb ik niet gedaan, ik had er even geen zin in. Ik heb een een dag uitgesteld en heb maandagavond m'n rondje gelopen. Dat viel niet tegen, hoor. Geen last en nauwelijks spierpijn. Wel heel rustig en zo ontspannen mogelijk gelopen.

De afgelopen dagen was het vooral nog lekker even nagenieten van mijn race tijdens de DCD loop.

Dinsdag heb ik weer op de baan getraind. De eerste echte training weer, na de DCD loop. Voor de training uiteraard nog even lekker nagebabbeld over de DCD loop, maar daarna ... aan de bak! Op het programma stond 5*1000m (p=400m). Maar die 1000-tjes moesten óók nog eens in een wisselend tempo gaan, namelijk 200m in 10km tempo, 200m snel, 200m in 10km tempo, 200m snel en 200m in 10km tempo. Begrijpt u wel? Het ging allemaal prima. Ik kon lekker soepel doorlopen en had geen spierpijn meer. Daar was ik heel blij mee, want dat was na de vorige wedstrijd wel anders. Toen werd het behoorlijk vervelend: achillespees- en knieklachten.
En dus is het zaak om "m'n koppie erbij" te houden. Zeker deze week. Niet te veel en niet te snel willen. Vandaag en morgen wordt er niet gelopen. Vrijdag weer. Nu moet ook maar eens blijken dat ik daadwerkelijk leer van mijn eigen ervaringen: trainen, maar ook rust nemen en beheersen!!

Vanaf nu ga ik gedoceerd en beheerst (onder begeleiding van trainer Bert) trainen voor de Marquetteloop.Daar is mijn focus nu op gericht. Eén van mijn doelen voor 2013 was om tijdens de Marquetteloop een nieuw pr op de halve marathon (1.23.50) te lopen. Lange tijd leek dat een ver-van-mijn-bed-show en durfde ik daar alleen maar van te dromen, nu denk ik dat een tijd onder de 1.22.00 mogelijk zou kunnen zijn. Maar ... daar zal ik dan wel voor moeten trainen, natuurlijk. O ja: en rust nemen en beheersen ...

Vóór de Marquetteloop is er eerst nog een andere wedstrijd: de 15 km van de Pim Mulierloop op zondag 26 mei. Een mooie tussenafstand tussen de 10 van de DCD en de 21 van de Marquetteloop in. En dus een hele mooie test. Ik zou (gebaseerd op de 1.01.21 op de 16,1 km in april) uit kunnen gaan van 57 minuten.

DCD, olé olé!

Vanavond was dan de DCD loop. Ik ging voor de 10 km. Dat betekende 2 rondjes van 5 km. We zouden samen met de 5 km lopers starten.
Ik voelde thuis wel al wat (wedstrijd)spanning:
- hoe houden knie en achillespees het?
- hoe is de vorm?
- hoeveel last krijgen we van de (vrij harde) wind?
- kom ik 'stiekem' toch in de buurt van de 37 minuten?
Ach, da's ook een beetje Johan: piekeren.

Ik rende vanaf huis naar Dem. Ondanks de stevige wind, was het weer verder prima. Een goede temperatuur en de zon liet zich ook nog zien.
Bij Dem was het al gezellig druk. De kidsrun was in volle gang en de 5 en 10 km lopers druppelden binnen. Ik kwam vele bekende tegen en maakte hier en daar even een praatje. Een rondje inlopen met trainingsmaatjes Frank, Marco en Erik. En nog even met m'n trainer gesproken. Hij dacht dat een nieuw pr er, gezien de wind en mijn gekwakkel van de laatste weken, niet in zou zitten. In alle eerlijkheid moet ik zeggen dat ik daar ook niet in geloofde. Maar ik hóópte er wel op!
Toen op naar de start. Daar was het wat dringen voor een plekje vooraan. Ik stond op de tweede rij. En "pang", daar klonk het startschot. Weg waren we!

Na de start heb ik meteen geprobeerd m'n plekje op te zoeken. Ik sloot vrijwel direct aan bij Jaap Velseboer, de man die tijdens de 10 EM van de Lycurgusrun voor mij was geëindigd. Binnen de eerste km hadden we een treintje gevormd met z'n drieën: Jaap, Johan Neve en ik. "De 3 J's", grapten we al.  We liepen in een goed tempo: stevig, maar niet te snel. Ik zat er goed in en had nergens last van. Wel lekker dat we begonnen met wind mee, zo kom je gemakkelijk in je ritme.
Halverwege het 1e rondje kwam ik zowaar een hele fanclub tegen:
Marco en Rina met de kinderen, Chris en natuurlijk José met de kinderen.
Toen keerden we en liepen we vol in de wind terug naar de baan van Dem. De 3 J's werkten goed kop over kop samen.
De doorkomst halverwege was 18'31". Wow, da's op het schema van de 37 minuten. Alleen ... dan moet er géén verval komen! Maar goed, het ging vrij gemakkelijk, dus ik ging me tocht serieus richten op die tijd. En het belangrijkste was natuurlijk dat ik (nog steeds) nergens last van had. De knie en achillespees hielden het goed.

Ronde 2:
De 5 km lopers waren gefinisht en de 3 J's hadden nog 3 lopers voor ons. Één van hem kregen we voor km 7 te pakken. We lagen 3, 4 en 5. Toen weer langs m'n "fanclub". En wat ging het nog goed. Géén verval en géén last van wat-dan-ook. Het was inmiddels wel gaan regenen, maar dat gaf niets. Misschien zelfs wel lekker.
Nog 2 km. Johan Neve versnelde en dat werd Jaap wat te veel. Ik kon gelukkig nog wel aanhaken. Nog 1 km. Johan probeerde nogmaals te versnellen. Ik hoefde er nog steeds (of wéér) niet af.

Johan en Johan in de laatste halve km

Nog een halve km. Daar stonden José en de kinderen. "Kom op, Jo!", riep José. En ik zette een eindsprint in. Johan kon niet volgen. De baan op, nog een half rondje. En al die bekenden. Ik perste alles eruit. Zeker toen ik de klok zag. Het ging een tijd onder de 37 minuten worden. Yes! de 2e ronde ging dus nog sneller dan de 1e. Ik finishte in 36'49". Dat betekende een nieuw pr en een 3e plaats. Dus toch! De blijdschap won het uiteraard van de vermoeidheid.

Na de finish met speaker Jacco

Na afloop sprak ik de andere J's nog. Wat een leuke mannen: ze feliciteerden me oprecht. Mede dankzij (de samenwerking met) hen heb ik een prachtig nieuw pr gelopen.
Na de finish vele handen geschud. Da's het leuke van een goede race tijdens een thuiswedstrijd. Trainingspak aan en op naar het podium!
Ik kreeg een mooie bos bloemen en een prachtige beker. Kane en Robin namen ze (trots als ze waren op papa) mee naar huis!
Op nummer 1 Ralph Apeldoorn stond natuurlijk geen maat: 33'58". Ik vond het al mooi om naast hem op het podium te mogen staan.

Op het podium, naast Ralph Apeldoorn (1) en Ron Kuyper (2)

Trainingsmaatjes Erik, Frank en Marco hebben ook goed gelopen.
Erik liep ook een nieuw pr: 37'56". Frank had niet gedacht onder de 40 minuten te lopen en dat was tóch gelukt.
Marco was de laatste weken niet fit en heeft het óók prima gedaan!
Leuk om met deze mannen straks door te trainen richting het volgende doel: de Marquetteloop!
Na afloop rustig dribbelend naar huis gegaan.
Morgenavond een rustig rondje uitlopen: de afvalstoffen eruit werken en overmorgen ... niets: een rustdag wat lopen betreft.
En niet vergeten: "organisatie Dem, BEDANKT!"

mijn DCD loop
(m'n klokje helaas 14 sec. te laat stop gezet)

mijn finishbeelden op Racetimer
(op naar de streep na m'n eindsprint)

Harken

José is vanmorgen met de kinderen naar Friesland gegaan, naar een vriendin. En dus kon ik vanmorgen lekker een stuk gaan fietsen, met fietsmaatje Harold. Het was alweer 2 jaar geleden dat ik voor het laatst een rondje op m'n racefiets heb gereden. En dat heb ik vandaag wel gemerkt.
De zon wilde niet lekker door komen, dus het was nog best fris op de fiets. Heen (door de duinen) hadden we wind mee: het fietsen ging soepel en ontspannen. In de duinen kwamen we (uiteraard) diverse dieren onderweg tegen. Paarden en Schotse Hooglanders, die lekker op en langs de weg liepen.
Op de terugweg (door de polder) hadden we wind tegen. En die wind was best stevig. Toen begon voor mij het "harken". Jee, wat had "nr 25" (ik) een moeite om "nr 38" (Harold) bij te houden.
gelukkig wisselden we het flink doorrijden af met rustig rijden, maar toch. Conditioneel ging het best goed, maar ik voelde de benen in de laatste 10 km langzaam maar zeker vol lopen. En dus kon Harold het niet nalaten om, met een flinke grijns, te zeggen: "je wordt ouder, maatje!" Daar kon ik het dus mee doen. Toen ik thuiskwam, had ik 49,5 km op m'n km-teller staan en daar hadden we een uur en 46 minuten over gedaan. Niet veel en ook niet snel, maar na een racefietsstop van 2 jaar behoorlijk gevoeld! Thuis lekker onder de warme douche en daarna voelde ik me weer heerlijk fris.
En nu ... RUST! Of zal ik morgenochtend toch nog even een rustig, klein rondje lopen? NEE!!



Paarden "in het wild": het blijft een prachtig gezicht







Géén reactie!

Gisteren schreef ik:
"Ik heb nu zelfs vertrouwen in de DCD loop van aankomende zaterdag gekregen. En dus ook zin!
Even afwachten nog hoe de pees morgenochtend aanvoelt, maar ... ik heb nog 4 dagen om fit aan de start te verschijnen. Morgen een rustig duurloopje, donderdag fietsen met één van m'n fietsmaten (hoe leuk is dát trouwens weer!) en vrijdag rust."
En vanmorgen was ik blij! Géén last!

Vanavond ging ik dus vol frisse moed nog even een rondje rennen. Ruim 40 minuten en ruim 9 km later had ik nóg steeds nergens last van. Tja, dan kan ik toch niet anders concluderen dan dat ik klaar voor zaterdag ben.
Morgen zoals gezegd lekker fietsen en vrijdag he-le-maal niets!

Faith

Vanavond een heerlijke baantraining gehad. Op het programma stond 5*800m (p=400m). De bedoeling was om een rondje van 400m in je 10 km tempo te lopen, dan een rondje (400m) zo'n 10 seconden sneller en daarna een rondje uitlopen.
Ik liep de 800-tjes in 2.49, 2.49, 2.44, 2.39, 2.39. Bij de laatste 3x ging het eerste rondje telkens in 85 seconden en het tweede rondje dus in 79, 79 en 74 seconden. En dat is voor mijn doen gewoon goed, hoor. Zeker gezien de afgelopen periode. En bij iedere pas dacht ik "natuurlijk" aan m'n linker achillespees. "Houdt ie het goed? Belast ik 'm niet teveel?" Maar het ging zó lekker en zó gemakkelijk en ik heb zó niets gevoeld en ik was en ben dus zó vrolijk!
En om met Johan Cruijff te spreken: "elk nadeel hep s'n voordeel!" Ik heb de laatste weken best rustig getraind en mede daardoor voel(de) ik me heel fris.
Ik heb nu zelfs vertrouwen in de DCD loop van aankomende zaterdag gekregen. En dus ook zin!
Even afwachten nog hoe de pees morgenochtend aanvoelt, maar ... ik heb nog 4 dagen om fit aan de start te verschijnen. Morgen een rustig duurloopje, donderdag fietsen met één van m'n fietsmaten (hoe leuk is dát trouwens weer!) en vrijdag rust. En zaterdag heb ik óók nog de hele dag, want de start is pas om 19.15 uur. Dan kan José met Kane en Robin nog net de start zien, voordat de kinderen naar bed moeten.

Weekendje weg

José en ik zijn lekker een weekendje weg geweest, in Oldeberkoop: een Fries dorpje. Met z'n tweeën. De kinderen hadden we vrijdagavond 3 mei naar opa en oma gebracht, waar ze zouden logeren. Volgens mij is het 5 of 6 jaar geleden dat we voor het laatst zonder de kinderen weg zijn geweest.
Zaterdagochtend reden José en ik naar Friesland. Om 13.00 uur hadden we al ingecheckt in hotel Lunia en zijn we het dorpje ingelopen. In Oldeberkoop is een Zweeds meubelwinkeltje, Rosa Rugosa, waar we voor een Zweeds bankje wilden kijken. Nog geen kwartier later hadden we een bank gekocht. Deze wordt binnen 2 weken geleverd. 't Is niet echt een nieuwe bank, sterker nog, hij is van vóór 1900! Na deze slag kon er gewandeld worden met de hond en aan het einde van de middag moest ik natúúrlijk nog een rondje hardlopen.
Nou ja, hard ... Gewoon even lekker een rustig rondje in een andere omgeving (stukje over de weg, stukje door het bos ... Altijd wel weer leuk. Iets meer dan 8 km in bijna 42 minuten (11,5 km/uur). Het was heerlijk weer: 12 graden, een beetje bewolkt en nauwelijks wind.
De benen heb ik wel gevoeld, die waren wat stram. Dat kwam onder anderen door het auto rijden en wandelen. Ook heb ik de linker achillespees en rechter knie wat gevoeld. Daarom was het goed om een klein, rustig rondje te lopen. Ik was zeker niet ontevreden, hoor.
's Avonds in het hotel heerlijk gegeten (om 20.00 uur uiteraard 2 minuten stil geweest) met een goed glas wijn erbij. Het goede leven!

Gisterochtend zaten we om 09.30 in de ontbijtruimte om daarna naar Appelscha te rijden, voor een wandeling in het Drents Friese Wold,  een prachtig stukje natuur.

Net als op de vorige dag, ging ik aan het einde van de middag een rondje lopen. De omstandigheden waren prachtig, evenals het rondje dat ik liep. Deel verhard en deels onverhard liep ik 16,1 km in 1.17 (12,5 km/uur). Ik was niet van plan om zo'n grote ronde te lopen, maar halverwege liep ik langs het water, steeds verder van Oldeberkoop af. En er kwam maar geen brug ...
En dus werden het 16 in plaats van 10 km. Op zich niet erg, ik liep ontspannen en genietend door de mooie omgeving. En de omstandigheden waren ideaal: 19 graden, blauwe lucht, zon en nauwelijks wind. Maar ... jammer genoeg kreeg ik na zo'n 12 km toch weer wat last van de linker achillespees. En ik moest nog wel naar het hotel, natuurlijk. Na een lekkere warme douche kalmeerden de benen weer wat.

En ... getver ... we "moesten" wéér uit eten. Ditmaal in de buurt van Appelscha en Elsloo. In herberg Het Volle Leven. Toen we het laantje inreden, zagen we een prachtig restaurant, met sfeervolle belichting en een goed gevulde parkeerplaats. En we zagen een achter een aantal bomen verstopte boerderij, waar toevallig een bord voor stond met de naam "Het Volle Leven" erop en zonder auto's op het terrein. "Shit", dacht ik, "we zitten in de verkeerde tent!" Maar dat bleek een gróóóte vergissing te zijn. Achteraf kan ik zeggen: "ik heb niet heel vaak zó lekker gegeten!" Er wordt alleen vegetarisch en biologisch eten klaar gemaakt, het liefst van producten uit de eigen tuin. De passie, de liefde en de puurheid waren echt te proeven: een aanrader dus!

Toen ik vanmorgen wakker werd, had ik gelukkig geen last meer van m'n achillespees. Vandaag was wat hardlopen betreft een rustdag en die was ook wel nodig. Wel werd er vanmorgen weer gewandeld. Wéér in het Drents Friese Wold. Qua weer was het nog mooier dan gisteren: een heerlijke meidag!

Daarna zijn we naar huis gereden, natuurlijk met een tussenstop bij opa en oma om de kinderen op te halen!

Morgenavond maar weer naar de baan.

Als ik dan net zo kan lopen als afgelopen donderdag en geen reactie krijg de volgende dag, kan het wel wat worden met de DCD-loop komende zaterdagavond!



Het prachtige Drents Friese Wold



Ik ben de beste!

Ik ben de allerbeste hardloper van de hele wereld.
Als ik me omkleed om te gaan hardlopen en m'n kinderen zijn nog op, dan levert me dat altijd wel een opmerking op. En aangezien mijn kinderen nog de leeftijd hebben om trots te zijn op hun vader (7 en 5 jaar), is dat altijd wel een positieve opmerking. Vooral de jongste, Kane, vind papa als hardloper geweldig.
"Pap, je gaat wel winnen, hè?"
"Pap, jij bent toch héél snel."
"Pap, jij bent de allerbeste van de héééle wereld!"
"Pap, zal ik een keer meegaan?"
En dat laatste begon Kane steeds vaker te vragen. En dus moest het er maar van komen. Ik heb nu 2x met hem hardgelopen. Eén keer in het Paasdal in Wijk aan Zee, tijdens het uitlaten van de hond. En vanmiddag, een rondje om ons huizenblok. En dat moest natuurlijk wel in hardloopoutfit gebeuren.
De voordeur uit, aan het begin van de straat naar links, weer naar links en via de parallel aan onze straat lopende straat achter ons huis door naar het einde van de straat. Twee keer naar links en we waren weer in de eigen straat. Kane was inmiddels moe geworden en er moest even gerust worden. En toen de eindsprint. En wat bleek ... ik was NIET de beste, haha!
"Morgen weer, pap?" Morgen weer, jongen!

Vanavond dus nog maar even extra geoefend op de baan. Eindelijk heb ik daar weer "normaal" kunnen lopen. Op het programma stond 10*400m (p=200m). De 400-tjes gingen in 84, 81, 80, 81, 81, 82, 80, 81, 79, 78 sec. Niet langzaam, maar ook niet op (mijn) topsnelheid. Ik heb me weten te beheersen. Ik heb de linker achillespees wel licht gevoeld, maar niet meer dan dat. En net als na de laatste 2 trainingen, hoop ik dat reactie morgen uitblijft.
En als dát lukt, kan ik eens serieuzer gaan nadenken over de DCD loop van volgende week.

Stijgende lijn

Gisteren heb ik geen reactie gehad op de, toch wel redelijk fanatieke, training van eergisteren. En dat is natuurlijk meer dan welkom.

Vanmorgen ben ik bij "mijn" masseuse geweest. Ze heeft niets vreemds gevoeld/gezien aan m'n achillespezen: geen verdikking, geen rode plek. Ze voelden soepel aan. Vooral m'n kuiten lekker laten masseren. Toen ik naar buiten liep, voelde ik me weer als nieuw.

En vanavond heb ik, net als eergisteren lekker en zonder last gelopen!! Een prachtig rondje met een heerlijk avondzonnetje. Dan lijkt het ook allemaal veel gemakkelijker te gaan.
Ik begon in een rustige 5:00 per km en kon versnellen richting de 4:00 per km. Uiteindelijk hen ik 12 km in  54 minuten kunnen lopen. En zo is de maand mei goed begonnen.
Het zal toch niet zo zijn dat het zowaar weer goed met me gaat, hè!??!

Morgen wil ik op de baan trainen. Ben benieuwd waartoe ik in staat ben. Máááár ... het wordt uiteraard wel oppassen. Ik zal me echt moeten beheersen, zoals ik dat al eerder heb geschreven. Dus de focus op soepel en ontspannen lopen en minder op snelheid.