Terug op aarde

Vandaag de Pim Mulierloop.
M'n eigen verwachtingen waren hoog. Ik gokte, gebaseerd op m'n laatste 3 wedstrijden op 57 (misschien wel 56) minuten.
Nou ... dat heb ik bij lange na niet gehaald. Ik liep de 15 km in 58'43". Het aparte is dat het nog een nieuw pr is ook en toch ben ik er niet heel blij mee.

Op de fiets naar Erik gegaan om samen, met de auto, naar av Suomi te gaan. Daar nog even inschrijven. Toen ik dat had gedaan, stapte Ron binnen, leuk.
Even wat babbelen, omkleden en warmlopen.
Het was fris (10 graden) en er stond een behoorlijk windje. Na lang twijfelen besloot ik om maar 1 shirt (zonder mouwen) aan te doen.
En toen naar de start.
Pang ... ik was goed weg. De 1e km ging meteen lekker. Ik liep al gauw in 3e positie, vlak achter de nummer 2 (Edwin Aardenburg, ook van Dem). Edwin had een iets hoger tempo en ik voelde me niet sterk genoeg om me in zijn tempo vast te bijten en moest 'm laten gaan. Wel jammer, want nu kwam ik geïsoleerd te lopen. Ineens ging het ook niet meer lekker. Na 6 km was ik gewoon al moe. Ik dacht nog:  "ik ga helemaal geen halve en hele marathons meer lopen!" Achteraf zei Erik precies hetzelfde tegen mij, haha!
Halverwege werd ik bijgehaald door 2 Suomi lopers, Bob Keuzekamp en Erik van Warmerdam. Daar was ik blij om, want nu kon ik me mooi aan hen optrekken. Ik hervond mezelf weer wat en we konden redelijk kop over kop doorlopen. De 57 minuten had ik laten varen, daar lag het tempo simpelweg te laag voor en ik had geen energie om in een hoger tempo te lopen. Ik had de gehele race al geen lekker ritme en ik voelde dat ik ook niet echt soepel liep.  In de laatste 2 km moest ik de Suomi lopers zelfs laten gaan en wist ik dat ik dit keer niet op het podium zou eindigen, maar 5e zou worden.
Vlak voor de finish stond Ron me nog aan te moedigen (hij had de 10 km gelopen), maar het mocht niet meer baten. Ook heeft hij me nog op de gevoelige plaat vastgelegd.


Deze foto maakte Ron vlak voor de finish: Johan had duidelijk geen energie meer!

Het voelt nu een beetje als "weer met beide benen terug op aarde". Ach, je kunt natuurlijk niet iedere wedstrijd top zijn. Maar ik denk dat deze wedstrijd richting de Marquetteloop wel goed was. Ik ben heel gebleven en ga vrolijk verder met trainen.

En toen kwam Erik over de finish. Ook hij had de loop als zwaar en moeizaam ervaren en liep niet zoals hij had gehoopt. Terug in de auto natuurlijk flink napraten over wat er wel en niet goed ging en hoe de komende weken er uit komen te zien. Over 3 weken is de Marquetteloop!