Ik heb m'n profielfoto op Strava gewijzigd: "under construction". over m'n oude profielfoto heen. Eigenlijk vrij positief. Het betekent dat ik straks ben hersteld. En ik begin het weer leuk(er) te vinden om daar aan te gaan werken. Een hardloper begint altijd weer opnieuw. (Kijk maar naar bijvoorbeeld vorig jaar: week-47-reset). Of dat nu na het al dan niet behaalde doel is of na een blessure. Na een doel is opnieuw anders opnieuw dan na een blessure. Na een doel is het je opnieuw opladen voor een nieuw doel (na een periode van even wat gas terug nemen), na een blessure is het een zaak van een nieuw nulpunt kiezen en dat als uitgangspunt voor de stijgende lijn nemen. Under construction is van toepassing op dat laatste. Mijn nulpunt (of ijkpunt) is dat ik in behandeling ben en dat mijn hardlopen op een zeer laag pitje staat. Mooi. Dan kan ik vanaf dat punt verder. Concreter: ik ben in staat om 2 à 3x per week zo'n 20' à 30' te rennen in een rustig tempo of in blokjes (minutenloopjes of souplesseloopjes). Daar ben ik al blij mee, omdat ik in de wintermaanden over het algemeen meer ren dan fiets. Even een half uurtje naar buiten en ik heb al een voldaan gevoel. Mijn hardloopdoel zou nu zijn dat ik 3x per week probleemloos zou kunnen rennen, in welke vorm dan ook. Iets opbouwen is (nog) niet aan de orde, dat komt hopelijk later in de fysio-behandelperiode wel een keer. Kunnen genieten van het rennen, that's the main theme. En daarnaast lekker blijven fietsen.
Nr 73. Vanmorgen op m'n vrije maandag met José en de honden op het strand in Wijk aan Zee gewandeld. Gezellig. Dit zijn de momenten dat we heerlijk tijd voor elkaar hebben en leuk kunnen kletsen. Daarna koffie en heb ik José naar stal gebracht. Vervolgens reed ik door naar het strand. Dat was goed, lekker egaal. Maar de benen niet. Linkerflank werkte niet lekker mee, rechter achillespees ook niet, en mijn linker kuit ging ook tegenstribbelen. Het voelde alsof mijn hele onderstel gereset moet worden. Ik was van plan om 6 km te rennen: goed dat ik stopte na 5. Belangrijker is dat ik een volgende keer wéér kan. Enneh ... het was even goed lekker op het strand! Lekker rustig ook: ik had het hele strand voor mezelf. Prachtig vind ik dat! Even terug naar het punt nulpunt. Als ik nu eens uitga dat m'n nulpunt echt núl is, dan kan het rennen niet tegenvallen ook, toch? Minder dan nul kan immers niet. Dat betekent dat m'n eerstvolgende keer rennen een minutenloopje is, met telkens wandelen en dribbelen in de pauzes. En dan gewoon eens beginnen met 10*½' (p=1' w/dr), méér niet. Net als vorig jaar in week-49. Zeg zo'n 3x per week een minutenloopje. Hmm, geen gek idee.
Zoals op 6 dec 2019.
Tijdens het rennen: aandacht voor het naar voren kijken, rechtop, minder zwaaien met de armen en geluidloos lopen. Niet per se langzaam lopen! Maximaal 30' rennen, verdeeld in minuten. Met tussendoor liever wandelen dan dribbelen.
Voor het rennen: kracht-, stabiliteits- en balansoefeningen voor hamstrings, achillespezen, core. Zeg maar als warming up. Oefeningen doen, tot in de vermoeidheid: liever 3x per week goed, dan 5x half werk.
Dinsdag 1/12: (mislukt) minutenloopje
Nr 74. Vanmorgen stond ik om 6.30u op. Na het douchen heb ik kracht-, stabiliteits- en balansoefeningen gedaan. 's Avonds had ik weinig zin om nog naar buiten te gaan: december, winter, donker, weinig zin. Dus wat doet Johan dan? Even naar buiten om te rennen, haha. Een kort minutenloopje van 20 minuutjes was al voldoende om even wat op te frissen. De start was goed. Voelde nergens echte pijntjes en ik kon ontspannen warm-dribbelen. Daarna even rekken en wat wandelen, zoals gebruikelijk. En toen de minuutjes. De eerste was veelbelovend. Er zat ontspannenheid en souplesse in. Zo ook bij de tweede. Maar bij de derde schoot het helaas in m'n linker kuit. En toen was het klaar. Rustig naar huis dribbelen en onderweg af en toe wat rekken was wat restte. Dat betekende 2,5 km in 5'58'/km. Waardeloos natuurlijk. Maar ... nu weet ik wel waar het ware hardloop-nulpunt ligt: op de bodem. Vandaag was "dag 0". Dag 0 of week-0, waar ken ik dat ook alweer van? Haha! Kuitklachten heb ik in de afgelopen jaren geregeld gehad. Het volgende gold dan:
Minstens een week niet lopen, wél fietsen. Daarna eerst weer wat duurloopjes.
Bij twijfel het lopen zelfs vervangen door fietsen. Kuitkramp zelf wegmasseren: met beide duimen in de kuit drukken, omhoog masseren, het harde stuk spier een beetje zachter maken.
Deze week geen rennen dus meer, maar wel lekker fietsen. Ivm de voorspelde regen, waarschijnlijk veel in de garage op de Tacx. Is voor m'n kwaaltjes wellicht ook de beste optie. Geen echt zwaar werk.
Woensdag 2/12: fietsen (Tacx)
Nr 75. Vanmorgen zat ik om 8.00u al bij de tandarts, om er om 10.15u weer vandaan te gaan. Met een bakkes vol verdoving. Daardoor op school geen gymles kunnen geven: het praten ging wat moeizaam en ik was bang om op m'n tong of lip te bijten. Ander werk gedaan. Thuis was ik evengoed wel moe na zo'n vreemde ochtend. Lekker op de bank gelegen met een goed boek: heerlijk. 's Avonds geen trainen van het team van Kane: even een ruim uurtje op de Tacx in de garage (40 km). Was echt lekker. Ik besloot om na 20 minuutjes er wat staande klimmetjes in te doen: 9*1' (p=4'). Tijdens die 9 minuutjes op het zwaarste verzet staand getrapt. Tijdens de pauzes in D2 gereden. Zo ook tijdens het in- en uitrijden. Als gisteren "dag 0" was, dan was vandaag door het lekkere fietsen "dag 1". Mooi!
Donderdag 3/12: fietsen (Tacx) rustdag
Deze middag zou ik naar de fysio gaan, maar ik heb de afspraak verzet naar komende maandag (ivm een vergadering op school). 's Avonds zou ik dan even lekker een uurtje op de Tacx. Gewoon even lekker op souplesse. Maar het is er niet van gekomen. Het werd een rustdag. Na 75 dagen wél rennen of fietsen. Soms zit ik beneden op de bank een beetje onrustig te doen: "Ga ik wel of niet wat doen?" Bijna altijd wordt het dan wel wat doen. Nu nam ik de andere afslag en werd het een keer niet wat doen. En hoe voelde dat? Heerlijk!
Vrijdag 4/12: fietsen (Tacx)
Gisteren, na 75 dagen, niet gesport. Heerlijk. Vanaf nu ga ik de dagen niet meer tellen. Wat boeit het? Wie boeit het. Het levert alleen maar een gevoel van 'moeten' op. Ik wil dat het sporten een middel is en geen doel. Een middel om fit te zijn en te blijven. Lekker luisteren naar m'n lijf. En daarmee ook (net als gisteren) toe kunnen geven aan een keer 'geen zin hebben'. Vandaag had ik wel weer zin. Uit school naar de kapper geweest en daarna lekker op de Tacx. Een uurtje (35 km), zodat ik zelfs nog op tijd was voor het eten en we gezellig nog de hele avond voor ons hadden.
Zaterdag 5/12: fietsen (mtb weg)
Retourtje Purmerend door de polder op de mtb met Marco in de middag: om 13.15u pikte ik 'm op. Het was vrij fris: lekker winters. Het werden 60 moeizame kilometers (in 27,2 km/u). Ik heb 'r alleen maar achter gehangen. Nou ja, het kan niet altijd top zijn. Het klopte wel in de lijn van deze week. Einde middag kwamen de ouders van José. Ze bleven gezellig eten en daarna hielden we een mini-pakjesavond. Toch een beetje Sinterklaas. Onderstaande foto's heeft José vanmorgen gemaakt. Na "pakjesavond" gezellig film gekeken. Leuk dagje zo.
Zondag 6/12: fietsen (mtb weg)
Vanmorgen zijn José en ik met de honden naar het strand te gaan om daar een stuk te gaan wandelen met Marco en Rina (en hun hond). Hoe toepasselijk in deze week: bij vertrek was het 0 graden Celsius. Haha. Aan het einde van de middag nog even gefietst: héél kort en héél rustig. Kortste en rustigste rondje op de weg van het jaar: 30 km in 25,4 km/u. Was lekker om er aan toe te geven dat er qua energie niet meer dan dit in zat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten