1-2-3-4-5-4-3-2-1

Dinsdag gaf ik aan dat ik nog niet wist of ik wel of niet vanavond op de baan zou gaan lopen. Vandaag besloot ik om het toch maar te proberen. Waarom? Ik had nog niet op de Adios gelopen, dáárom. En ik wilde weer lekker kunnen trainen. Het hoefde niet snel. Ik zou mezelf ook toestaan om halverwege de training te kunnen zeggen: "genoeg is genoeg". Bovendien is het natuurlijk ook gezellig op de baan. Ik besloot om op de fiets te gaan. Mocht het nou niet lekker gaan, dan hoefde ik tenminste niet dat hele stuk lopend terug naar huis.

Tijdens de warming up voelde ik het vervelende plekje wel wat, maar niet meer dan dat. Zou het dan toch weer gewoon gaan?
Goed, dan de training, een piramide loop: 1-2-3-4-5-4-3-2-1 minuten. Met dito pauzes (tot 3 minuten).

Het vervelende plekje heb ik wel gevoeld, maar het werd niet vervelender, zoals afgelopen vrijdag het geval was. Sterker nog, na de 1-2-3-4, toen ik 'n stukje achter Erik aan liep, leek het wel beter te gaan. De 5' kon ik daarom samen met Erik lopen. En bij de 4-3-2-1 kon ik zelfs wat versnellen.
En de schoenen? Die liepen heerlijk. Kortom, Jopie kon weer tevreden zijn.

En nu ... "ijs d'r op", kopje thee, verslag tikken en alvast kijken naar de komende dagen.

Donderdag ga ik wel en niet op de baan trainen. Ik heb met de trainer afgesproken dat de komende tijd het voorlopig helemaal geen gek idee is om het bij 1x per week bij trainen op de baan te houden. De focus ligt dan meer op duurloopjes, liefst op zachte ondergrond.En verder ... niets moet. Een rustig duurloopje van een half uurtje is óók oké.
's Avonds wordt het inmiddels te donker om in de duinen te kunnen lopen, daarom ga ik donderdag bij Dem op het gras lopen: 'n duurloop met bijvoorbeeld 5*5'.
En in het weekend zou ik graag weer eens een (ontspannen) duurloopje willen doen in onze eigen prachtige duinen!

Zin in!

Update 1: woensdag
Vandaag voelde ik het irriterende plekje aan de binnenkant van m'n linkeronderbeen, tussen scheenbeen en kuitspier/achillespees wat meer. Dus ook vandaag op de bank gezeten met ijs op m'n been. Op zich niet heel erg, als het maar weer wegtrekt. Ik houd me vast aan het idee dat ik er gisteren (vergeleken met afgelopen vrijdag) prima mee kon lopen.
In ieder geval goed in de gaten houden, maar dat spreekt voor zich.

Update 2: donderdag
M'n been voelt niet genoeg hersteld aan, om vandaag te gaan lopen. De 5*5' op het gras verplaats ik naar morgen. Wellicht kan ik dan zelfs beter voor een rustig duurloopje van 30' gaan, zodat ik zondag wel m'n rondje in de duinen kan lopen.

Update 3: vrijdag
Ook vandaag overgeslagen. Het plekje voelt nog steeds niet goed aan. Jammer, want het zag er dinsdag zo veelbelovend uit.
Wellicht dit weekeinde dan maar weer eens fietsen.

Update 4: zondag
Het hele weekend niet gelopen. Omdat het vervelende plekje maar niet wegtrekt. En zin om te fietsen had ik niet. Het duurt me een beetje te lang zo, dus voor dinsdag maar weer een afspraak bij de fysio gemaakt.

hallo ik!

"Hallo, ik!"
"Johan, vertel ..."

"Ik zit nog steeds met dat vervelende plekje, wat is nu wijsheid?"
"Rust nemen, even 'n paar dagen niet rennen."

"Ja, maar ... zo kom ik nóóit aan opbouwen toe."
"Zo ook niet. Dus zeur niet zo"

"Hmmm ... ik moet al zo vaak 'n keer overslaan"
"En toch geldt dat nu wat meer dagen niet lopen er wellicht voor zorgt dat je er sneller vanaf bent. Heb je later dus alleen maar profijt van."

"Ik weet 't, maar het is zo zuur. Bovendien heeft Erik zich al ingeschreven voor de CPC"
"Het is even niet anders. Wanneer je nu gaat rennen, kan die CPC straks voor jou weleens nóg veel verder weg zijn."

"Oké, oké, oké, ik sla vandaag over. Dan probeer ik het dinsdag wel weer."
"Heel verstandig."

"Kan ik dinsdag dan wel weer op de baan lopen? Ik wil zo graag m'n nieuwe baanschoenen testen."
"Bepaal dat dinsdag nou maar, hè. Moet je je nu nog lekker niet druk om maken. Die nieuwe schoenen lopen niet weg."

"Dank je voor het luisteren."
"Graag gedaan."

aanvoelen

POV: "Mijn random thought idee over overtraining is dat, voor elke individu, er een trainingsniveau is wat op die bepaalde dag/week precies passend is: niet te licht, niet te zwaar; en dat het de kunst is dat niveau 'aan te voelen'. Dit 'aanvoelen' is een natuurlijk proces, maar wordt verstoord door diverse factoren zoals teveel ambitie, verkeerd beeld van hoe moe je van training zou moeten zijn, teveel nadenken. Het mooiste is als je op gevoel precies de juiste omvang/intensiteit kan selecteren. De westerse mens doet dit uiteraard omgekeerd: hartslagen en allerlei data berekenen en herberekenen en dan met een uitkomt komen die soms net niet goed is. Enfin..."

Zie: http://trainerpaul.blogspot.nl/
Dank voor je bijdrage, POV! 

Ik heb weleens spijt gehad wanneer ik een geplande training (tegen beter weten in) doorzette, en ben trots geweest op die keren dat ik de planning overboord gooide en besloot om gewoon lekker te gaan lopen. Luisteren naar je lichaam en je schema "durven" aanpassen zou al heel veel ellende kunnen voorkomen. Helaas reageer ik soms pas achteraf, wanneer er alweer een nieuw kwaaltje is ontstaan. Da's jammer.

Ik heb de laatste weken niet wezenlijk anders getraind dan daarvoor. Wel is het aantal keer trainen gedaald naar 2x per week (1x interval op de baan @3'50"/km en 1x op de weg). M'n benen hadden namelijk meer dagen nodig om te kunnen herstellen. Met m'n kuiten en achillespezen gaat het inmiddels prima: geen last van. Maar sinds vorige week zit ik met een gek, pijnlijk plekje aan de binnenkant van m'n linkeronderbeen, tussen scheenbeen en kuitspier/achillespees. Waar dit door komt? Geen idee. M'n nieuwe schoenen? Ik denk het niet (daar heb ik ze te weinig voor aan gehad).

Waarschijnlijk toch te hard getraind, hè (ik denk vooral dat ik te láng heb getraind). De 3'50"/km kan ik wel aan, maar kennelijk kunnen m'n benen het niet zo láng aan.

Hoe goed het dan ook lijkt te gaan met m'n kuiten en linker achillespees, ik kan me niet voorstellen dat dit nieuwe kwaaltje (waarvan ik hoop dat het een "tje" blijft) er niets mee te maken heeft.

En dus ga ik het de komende 2 weken (nog) rustig(er) aan doen.

Ik wil liever wat korter lopen, maar wel met de tempo's erin en met langere (wandel)pauzes tussendoor. Het idee van aan m'n duurvermogen werken gaat even terug de ijskast in. Eerst "back to basic": het lopen moet echt weer goed aanvoelen!

Vanavond besloten om een klein rondje te lopen, op z'n Loks. Even inlopen, toen 10*200m (p=200m) en toen uitlopen. Ik heb echt soepel en ontspannen volgens de souplessemethode de 200-tjes gelopen. Óók de ruststukjes conform de souplessemethode, met veel wandelen. De 200-tjes gingen helemaal niet gek. Wel voelde ik het irritante plekje per keer iets meer. Ik was van plan om 20*200m te doen, maar besloot dat het na 10x genoeg was. 
Hoewel het lopen goed ging, beviel 't me niet dat het plekje steeds nadrukkelijker aanwezig was.
En dus nu... "ijs op 't poot!" En het verder maar even van dag tot dag, van keer tot keer, bekijken.

noodweer

De hele dag is het al prutweer. Het regende geregeld en het waaide flink. Ik ontving een email van onze trainer met de mededeling dat de training niet doorging. Even dacht ik: "hè, vanwege wat regen en wind?" Waarschijnlijk dachten Erik en Tristan er ook zo over, want al snel mailden zij dat ze wel gingen trainen, dan maar een rondje over de weg. "Nou, dan kan ik wel meegaan," dacht ik. En dus spraken we af om 19:15 uur bij Dem. Thuis even eten, buienradar checken en omkleden. Buienradar checken leverde me een vervelend gevoel op. de lucht zat rond 19:15 uur vol met onweer. En dus meldde ik om 18:30 uur dat ik toch maar niet ging lopen. Niet voor het eerst deze maand dat ik wegens onweer heb afgezegd.
Om 19:00 uur was het droog en had ik een beetje 'n balend gevoel. Wat nou regen en onweer?!!?
Maar ... 5 minuten later barstte het los. Niet dat ik opgelucht was, maar ik had in ieder geval het gevoel dat ik niet voor niets had afgezegd.
En dus was de baantraining terecht afgezegd!

Hmmm ... morgen dan maar 'n rondje.

Update 1:
En hoe verging het Erik en Tristan?
Nou, zo:
de-training-is-dood-leve-de-training.

Update 2:
Zoals gezegd vandaag dan maar 'n rondje gelopen: 8 km in 40 minuten (5'/km, 12km/u).
Ging niet helemaal super: last van een kleine irritatie tussen m'n linkerscheenbeen en m'n kuil/achillespees, aan de binnenkant. Nu even ijs erop.

Adidas

links de Adidas Adizero Adios 2 en rechts de Adidas Energy Boost 2 

Vanmorgen met Jacco naar Oosterbaan geweest, om naar nieuwe hardloopschoenen kijken.
Nou ja ... kijken. Daar bleef het natuurlijk niet bij, hè.
Ik was nog niet eerder in deze winkel geweest, maar volgens Jacco is het 'n "goeie" en dus ging ik mee. Ongelijk kon ik 'm niet geven. We kregen koffie en vooral méér dan prima adviezen.

Allereerst werd het wandelen en hardlopen op m'n oude schoenen gefilmd en samen met mij geanalyseerd. Leuk om dat eens te zien. Kon ik eindelijk eens met eigen ogen ondervinden dat ik een middenvoetlander ben. Ik land 'n tikje op de buitenkant van de voet, maar nog tijdens de landing corrigeren m'n voeten dat netjes zelf.
Een afdruk van de voetzool (en daarna het bekijken van een filmpje mbt wandelen op blote voeten) leverde aan informatie op dat ik mijn tenen nauwelijks gebruik en dat m'n voet hol staat: ik heb een hoge wreef.
Er kwamen nog meer punten naar voren en uiteindelijk werden er schoenen uitgezocht die bij mijn profiel passen. Waarbij ook werd gelet op waar ik loop, hoe vaak ik loop en welke doelen ik najaag.

Het werd twee paar nieuwe schoenen.

• Allereerst de Adidas Energy Boost 2, voor de duurloopjes. Een schoen met een zachte zool, veel steun, een 10 mm drop en een gewicht van zo'n 280 gram.
• Daarnaast werd de Adidas Adizero Adios 2 uit de hoge hoed getoverd, voor op de baan en voor wedstrijden. Deze schoen heeft een harde zool, is licht (220 gram) en heeft een 9 mm drop.

Twee elkaar aanvullende schoenen dus. En wat drop betreft meer een voortzetting van de New Balance 890 (8mm) dan de Saucony's (4mm). Verschil met de NB 890 is dat ik het bij het kopen van de NB bij 1 paar liet (een allrounder, geschikt voor duurlopen, trainingen en wedstrijden) en nu is het 2 paar geworden. Is dat dan veel duurder? Bij aanschaf wel, natuurlijk. Maar uitgaande van 1000 km per paar niet. Samen zijn de Adidassies dus hopelijk weer goed voor zon 2000 km's: dat betekent weer lekker een jaartje rennen!

Ik heb er in ieder geval een goed gevoel bij en dat is heel veel waard! Daarom ben ik "bang" dat ze me bij Oosterbaan vaker gaan zien.

En Jacco? Die heeft 1 paar gekocht: Mizuno Wave Enigma 4. Baan-/wedstrijdschoenen had hij al!

Update:
Vandaag even een kort rondje op de "Boost" gelopen. Liepen lekker. Ik kon prima ontspannen lopen, zonder daar veel aandacht aan te besteden. Als de "Adios" ook zo lekker lopen, worden Adidas en ik goede vriendjes!

duur

Met de Najaarsloop heb ik zondag een periode afgesloten. Na de zomervakantie een pr op de 7,5 km, een pr op de 5km en een prima 10 km gelopen.

Nu volgt een periode met als doel het duurvermogen op te krikken. Snelheid is even niet relevant, een snelle wedstrijd is ook geen doel. Conditioneel sterker worden, dáár gaat het de komende maanden om.
Helemaal geen wedstrijden meer in 2014? Nou, ik had nog 2x een Twiskemolenloop gepland. Die kan ik best gaan lopen, maar niet met een 36-er, 37-er of 38-er als doel. Een 39-er of 40-er is ook goed.

Vanavond mee begonnen. Met Erik en Tristan 8*1000m gelopen met telkens 200m rust. Jeroen liep ook mee, maar na 5x was het voor hem genoeg, omdat hij zondag DE marathon loopt.
De 1000-tjes liepen we in 3'52" t/m 3'48" (3'50" gemiddeld). Iets langzamer dan de 3'40" à 3'45" van de afgelopen 3 maanden. Ook wel logisch, zo vlak na afgelopen zondag. Ik was allang blij dat het überhaupt ging met die malle pees van mij. Erik sleurde mooi constant op kop, ik had er iets meer moeite mee als normaal gesproken. Tijdens het laatste 1000-tje zette nog Tristan flink aan. Hij is duidelijk (net als Jeroen) al prima in marathonvorm. Alleen moet Tristan nog even (2 weken) geduld hebben. Erik en ik kwamen niet in de verleiding om mee te gaan.

Het lijkt er toch echt wel op dat het wat gereserveerde rondjes lopen op de baan goed uitpakt.

Najaarsloop

Met Erik en Bert reed ik vanmorgen naar Heerhugowaard om daar de Najaarsloop (10 km) te lopen. Het zou m'n laatste race als 30-er betekenen, donderdag word ik 40.

Natuurlijk werd er in de auto volop over het hardlopen gepraat.
Erik kwakkelt wat qua vorm en is met sub 40' al tevreden. Normaal gesproken is hij in staat om 37'30" te lopen. En Bert heeft lang niet gelopen wegens een knieblessure. Voorheen was hij een stuk sneller dan ik ben. Ik heb 1x een 36-er op de 10 km gelopen, Bert heeft meer 36-ers gelopen dan ik wedstrijden. Bovendien heeft hij dát gelopen waar ik van nog altijd droom: een marathon onder de 3 uur.

En hoe was mijn gevoel vooraf?
Linker achillespees licht gevoelig bij het wakker worden. Niet erg. Om met POV te spreken: "Het is ook lastig om te bepalen hoe 'erg'  dit soort irritaties zijn. Ik zou gemakkelijk kunnen doortrainen, het doet niet echt pijn (...)" (zie: twijfel) Tja ... ik ben echt niet de enige ...
Tijdens het hardlopen voel ik he-le-maal niets van de pees, 't Is telkens achteraf.
Verder voelde ik me uitstekend. Tijdens het lopen voel ik me al weken lang fit, licht, soepel en dat gevoel nam ik mee onderweg naar Heerhugowaard. Het gevoel was zeker tweeledig te noemen. Aan de ene kant voelde ik me goed genoeg om een mooie tijd te kunnen lopen (vooral gebaseerd op de WUP loop eind augustus en de aanhoudende vorm daarna), aan de andere kant was er de kans dat de pees in kwestie roet in het eten kon gooien. Want door die pees heb ik in de afgelopen 2 weken maar 1x per week kunnen trainen.

De weersomstandigheden speelden goed mee. Om 11:00 uur, bij de start, was het 16 graden, liet het zonnetje zich zien en stond er nauwelijks wind. Eigenlijk ideale omstandigheden.

Bij de start stond ook Dirk Klaassen. Ik vroeg wat hij wilde gaan lopen. Hij zei: "ik probeer me in te houden, omdat ik volgende week de marathon ga lopen, dus een 38-er of 39-er is al mooi."
En dus leek het me een goed idee om met Dirk mee te gaan.

De start was goed, we gingen lekker hard weg. Km 1 ging zelfs in 3'32", eigenlijk te hard. Ik liet het "groepje Dirk" lopen en liep in m'n eigen tempo verder. Na 3 km kwam ik door in 10'56". Pfff, dat zou een dikke 36-er kunnen opleveren. Maar hoe goed ik er ook voor stond, ik voelde dat dát er niet in zou zitten. Dat bleek in km 4 en 5 wel. De km-tijden gingen serieus omhoog. Doorkomst halverwege op de 5 km: 18'38. Dat keer 2 en ik zou uitkomen op 37'16. Nou, dan zou ik nog serieus aan de bak moeten. Nee, met 3'50"/km zou ik al blij mogen zijn met een 38-er. Na km 6 gingen de km-tijden nóg weer wat omhoog, angstig dicht richting de 4 minuten. En ja hoor, km 9 wist ik niet meer onder de 4 minuten te krijgen: 4'02". Toch wilde ik voor een tijd onder de 38 minuten gaan, maar dan moest ik een super laatste km lopen. Ik wist prima te versnellen, maar kreeg het net niet voor elkaar. Eindtijd: 38'05", waar ik dik tevreden mee moet zijn. Tweede helft in 19'24", een verval van 46 seconden ten opzichte van de eerste helft.
Het leverde me een 13e plaats op. In de categorie "mannen 35+" was ik zelfs 1e. Maar omdat ik zeker dacht te weten dat ik niet in de prijzen was gevallen, waren we al weggegaan. Ik hoorde het later van Dirk, die er zelf (met een mooie 37'08") een flinke taart uit had gesleept. Hmm ...

Belangrijkste winst: totaal geen last van de achillespees gehad!

En Erik en Bert? Erik liep z'n sub 40-er (39'53"). Het werd voor hem uiteindelijk toch weer wat te warm. En Bert liep flierefluitend een 43-er (43'30"). Tussen hen in finishte ons clubmaatje Sanne nog in een 42-er (42'55").

Mijn Najaarsloop, de cijfertjes:

km 1	00:03:32
km 2	00:03:42
km 3	00:03:42
km 4	00:03:52
km 5	00:03:50
km 6	00:03:50
km 7	00:03:54
km 8	00:03:56
km 9	00:04:02
km 10	00:03:42
eindtijd:	00:38:05

Waarom 4x?

Dennis vroeg me laatst waarom ik toch per se 4x in de week wil trainen. Heb ik even over nagedacht.

Ik ben de laatste jaren een blessuregevoelig type geleken. Een dergelijke periode met gekwakkel begon meestal in een fase waarin ik onregelmatig liep: dan 2x, dan 4x, dan 3x per week. Het mooie van het bijhouden van een logboek is dat bleek dat ik in periodes van 4x per week trainen, de minste kwaaltjes en blessures opliep. Kennelijk was ik dan dus goed getraind.

Dus was mijn conclusie: "als je 3 keer per week loopt, loop je zeker ook risico op blessures."
Wat zou daar dan de reden van kunnen zijn? Teveel rust tussendoor? Kan je lichaam na een inspanning ook over de top van het herstel heen raken? Blijven de pezen daardoor dan te ongetraind? En blijven ze daardoor dan juist gevoeliger voor blessures? Het zou zomaar kunnen!
Ik denk/hoop dat één rustdag tussen 2 trainingen in voor een betere balans tussen arbeid en rust zorgt, met als doel dat de belastbaarheid stijgt en dat daardoor de blessuregevoeligheid daalt.

Dan is er nog een argument dat pleit voor 4x in de week trainen. Als ik 40 km per week even als uitgangspunt neem. Ik kan 40 km in 3x per week lopen, wat 13,3 km per keer betekent. Wanneer ik 40 km in 4x per week loop, is dat 10 km per keer. De kans op blessures zou dan af kunnen nemen, door het uitsmeren van de belasting over 3 ipv 4 trainingen.

Tot zoverre de theorie, nu vandaag:
Vanwege de afgelopen weken wat gevoelige achillespees, besloot ik met de marathongroep mee te doen. "Mijn" groep liep 10*600m, waarvan de laatste 200m snel. Met 200m rust. Die laatste snelle 200m wilde ik niet doen. De marathongroep liep 10*800m met 200m rust. Zij wilden de 800m in 3'05  lopen, wat 3'51" per km betekende. Dat leek me mooi zat. Trouwens, qua afstand evengoed nog wel een klus, hoor! Frank en ik liepen met Jeroen en Tristan mee, die binnenkort de maraton gaan lopen. Jeroen zondag over een week al, in Amsterdam. Tristan een paar weken later, in New York.
We liepen lekker, hoor. Om beurten gingen we een 800-tje op kop. Dat zorgde ervoor dat we niet heel constant liepen. Met Frank op kop liepen we 2'57" en 2'59", maar met mijzelf op kop liepen we 3'04" en 3'05". Gemiddeld ging het in 3'03". Echt weer een training waaruit bleek dat snel rennen niet echt nodig is om toch lekker te trainen. Zoals de trainer al eens zei: "train als een marathonloper!"

Komende zondag is de Najaarsloop in Heerhugowaard. Ik heb me door m'n trainer laten overhalen om toch (samen met hem) mee te gaan doen. 

onweer

Wanneer ik minder zin heb om te lopen, of wat vermoeid ben, ervaar ik geregeld een soort tweestrijd:
ga ik wel of niet lopen?

"Wat ga ik doen? Ga ik vanavond nog lopen"
"Hmm ... ik weet het nog niet."

"Ik wil eigenlijk wel lopen, hoor."
"Ja maar, ik ben zo moe, ik kan beter maar niet gaan."

"Dus dan moet ik maar weer overslaan?"
"Ja!"

"Zo kom ik toch weer in een soort loopdipje terecht?"
"Nou en, man, daar kom ik ook wel weer uit! 
Geef er nou gewoon even lekker aan toe! Niet zo zeuren!"

"Toch twijfel ik nog een beetje."
"Hé ... wat zag ik daar nu? Een flits?"

"Echt waar? Onweer? Oké ... ik ga niet!!"

En in de verte hoor ik mijn vrouw roepen:
"Johan, kom onder het bed vandaan! Ik heb thééééé!"

80/20 balans

Interessante theorie van internet geplukt. Ik vond dit, omdat ik naar aanleiding van wat reageren op elkaar met wat hardloopmaatjes op zoek was naar een juiste strategie voor de komende maanden.

1. Eerst hoog volume en lage intensiteit (Laursen, 2010)
2. Daarna laag intensieve duurtrainingen blijven opnemen in programma's ter verbetering aërobe systeem (Seiler, 2010)
3. Te vroeg intensief trainen geeft grote kans op overtraining (Foster, 1998, Lehmann, 1993, 1997, 1998)
4. Onderzoek onder hardlopers laat een verhouding van 80-20% zien tussen lage intensiteit en hoge intensiteit (Esteve-Lanao, 2005)
5. Toevoegen van te veel in meest intensieve zone (HIT) zorgt vaak niet voor verdere toename maar vooral voor vergrote kans op overtraining en belemmering volledige recuperatie (Seiler, 2010)

• Het allerbelangrijkste punt in bovenstaand lijstje zou nog moeten zijn: HEEL BLIJVEN!

Nu hoop ik binnenkort weer 4x per week te kunnen trainen:

		intensief	rustig
di	baantraining lang (bijv. 6*1000m)	6	7
do	baantraining kort (bijv. 10*400m)	4	5
vr/za	duurloop (bijv. 60 min.)	0	12
zo	duurloop (bijv 80 min.)	0	16
		10	40

Leuk dat volgens bovenstaand schema de 80/20% regel klopt.
De duurloopjes loop ik eigenlijk altijd op gevoel: soepel en ontspannen lopen is dan belangrijker dan snelheid! Die snelheid ligt dan meestal tussen de 12 en 13 km per uur. Sneller hoeft ook niet.
Maar ik wil ze óók niet te langzaam lopen, juist vanwege m'n achillespees. Bij te langzaam lopen is de neiging er om de gaan sloffen en dus om te stampen. Een soort geploeter met lange contacttijden met de grond en "verzakt" lopen. Niet goed. Juist 12 à 13 km per uur zorgt voor soepel en lichtvoetig lopen. En daar ben ik bij gebaat.

• Ach, zoals ALTIJD is het sleutelwoord weer ... BALANS (daarom is de afbeelding van de getallen 80 en 20 perfect in balans zo treffend).

CPC

Zondag 8 maart 2015 is de CPC in Den Haag. Daar wil ik met Erik de halve marathon lopen. Nou ja, dat is een gisteren ontstaan plannetje, waarvan ik nog helemaal niet weet of het haalbaar is voor mij, gezien mijn achillespees ... mijn achilles. Maar het is zo leuk om plannetjes te maken. En aan de CPC heb ik nog niet eerder meegedaan. Op zich wel eens leuk dus. Het idee ontstond, nadat Erik in zijn blog aangaf zich "over te geven" aan de strategie, trainingsaanpak van onze trainer. Dat probeer ik eigenlijk altijd wel te doen en bedacht dat het een aardig idee kon zijn om samen ergens naartoe te kunnen werken.

Toen ik vorig jaar voor de halve van de Marquetteloop wilde gaan trainen, wilde ik uitgaan van het schema dat hier staat afgebeeld. Nou, zover ben ik nog láááááng niet.
Voorlopig wil ik eerst de weer de trainingen 1, 3 en 5 (di, do en zo) kunnen doen. Als daar tzt een 4e training bij kan komen, ben ik al heel blij!
Het idee verandert nu niets aan mijn bepaalde strategie in stapje-terug. Maar als het binnenkort echt weer goed gaat ... wie weet!??!

Goed, weer even terug naar het hier en nu, naar de werkelijkheid. Vanavond stond er een baantraining op het programma en ik was vooral benieuwd naar hoe de achillespees het zou houden. We deden 15*200m met 200m pauzes. Ik liep samen met Erik en we hadden afgesproken om niet één keer onder de 40 seconden te lopen. Dat was onze challenge voor de avond. En het lukte prima. Het paste prima in het beeld dat de trainer vooraf schetste: "benader je trainingen nou als een marathonloper, het hoeft allemaal niet zo snel! Heel blijven staat op één!" Iets wat ik zelf al eens beschreef in het stukje marathonbeleving. Trainen als voor een marathon, zonder daadwerkelijk voor een marathon te gaan.
De training werd zowaar een heuse souplessetraining à la Lok. En ik kan stellen dat de eerste training samen met de "nieuwe" Erik uitstekend beviel!

00:00:42	00:00:40
00:00:42	00:00:40
00:00:40	00:00:40
00:00:40	00:00:40
00:00:40	00:00:40
00:00:40	00:00:41
00:00:40	00:00:41
00:00:40
gem:	00:00:40

stapje terug

Ik heb even contact gehad met de fysiotherapeut die mij zo goed begeleidde bij mijn kuit- en achillespeesblessures. 
Hij is het met me eens om even een klein stapje terug te doen. 

"Maar," zei hij, "als het pijnvrij is wel tempotraining te doen (zowel op baan als op de weg) in ongeveer 3'40" per km, bij interval in afstand van 200m tot 1000m." Maar niet sneller dan dat. Dat is alleen maar onnodig risico's nemen: ik bouw er niets méér mee op.

Liever de omvang beperken dan de snelheid. De pees moet 3'40" weer goed aankunnen, alvorens de omvang uit te breiden. Dat kan ik doen door bijvoorbeeld op de fiets naar de baan te gaan, in plaats van rennen. En echt goed rust nemen tussen de inspanningen door. Door tussendoor ook even te wandelen, kan de pees goed herstellen. Door te blijven dribbelen, is het herstel niet volledig en wordt de 'schade' wellicht alleen maar groter. Morgen moet het dan maar weer gebeuren. Dan heb ik 5 dagen niet gelopen: lijkt me wel voldoende rust. Ik voel nu gelukkig ook helemaal niets, da's wel zo prettig. Ik heb er zin in!

En in het kader van weer een stapje terug is het wellicht verstandig om even niet aan wedstrijden te denken. Want 3'40" op de 1000m goed aankunnen is één ding, maar 3'40" 10 km lang aankunnen is vers twee. Ik kan het wel aan, maar m'n linker achillespees kennelijk (nog even) niet.

Onze trainer zegt geregeld dat je ook wedstrijden moet durven over te slaan. Nou, dáár ben ik inmiddels héél goed in geworden!

En wellicht wordt het weer eens tijd voor nieuwe schoenen! Kan nooit kwaad.

Dus, nog even samenvattend:

1. stapje terug doen: wat extra rust nemen
2. pijnvrij? tempo trainen (@ 3'40"/km, niet sneller)
• maar met minder omvang
• en met meer rust tussen de inspanningen
3. langzaam weer opbouwen, ook de omvang
4. voorlopig even geen wedstrijden
5. nieuwe schoenen?
6. pr op de 10 km, haha

Level 1 heb ik bijna gehaald. Ik ben bijna aangekomen bij level 2. Level 5 lijkt me een mooie beloning voor het binnenkort "behalen" van level 4! En natuurlijk ga ik level 6 uiteindelijk óók wel halen!