aanvoelen

POV: "Mijn random thought idee over overtraining is dat, voor elke individu, er een trainingsniveau is wat op die bepaalde dag/week precies passend is: niet te licht, niet te zwaar; en dat het de kunst is dat niveau 'aan te voelen'. Dit 'aanvoelen' is een natuurlijk proces, maar wordt verstoord door diverse factoren zoals teveel ambitie, verkeerd beeld van hoe moe je van training zou moeten zijn, teveel nadenken. Het mooiste is als je op gevoel precies de juiste omvang/intensiteit kan selecteren. De westerse mens doet dit uiteraard omgekeerd: hartslagen en allerlei data berekenen en herberekenen en dan met een uitkomt komen die soms net niet goed is. Enfin..."

Zie: http://trainerpaul.blogspot.nl/
Dank voor je bijdrage, POV! 

Ik heb weleens spijt gehad wanneer ik een geplande training (tegen beter weten in) doorzette, en ben trots geweest op die keren dat ik de planning overboord gooide en besloot om gewoon lekker te gaan lopen. Luisteren naar je lichaam en je schema "durven" aanpassen zou al heel veel ellende kunnen voorkomen. Helaas reageer ik soms pas achteraf, wanneer er alweer een nieuw kwaaltje is ontstaan. Da's jammer.

Ik heb de laatste weken niet wezenlijk anders getraind dan daarvoor. Wel is het aantal keer trainen gedaald naar 2x per week (1x interval op de baan @3'50"/km en 1x op de weg). M'n benen hadden namelijk meer dagen nodig om te kunnen herstellen. Met m'n kuiten en achillespezen gaat het inmiddels prima: geen last van. Maar sinds vorige week zit ik met een gek, pijnlijk plekje aan de binnenkant van m'n linkeronderbeen, tussen scheenbeen en kuitspier/achillespees. Waar dit door komt? Geen idee. M'n nieuwe schoenen? Ik denk het niet (daar heb ik ze te weinig voor aan gehad).

Waarschijnlijk toch te hard getraind, hè (ik denk vooral dat ik te láng heb getraind). De 3'50"/km kan ik wel aan, maar kennelijk kunnen m'n benen het niet zo láng aan.

Hoe goed het dan ook lijkt te gaan met m'n kuiten en linker achillespees, ik kan me niet voorstellen dat dit nieuwe kwaaltje (waarvan ik hoop dat het een "tje" blijft) er niets mee te maken heeft.

En dus ga ik het de komende 2 weken (nog) rustig(er) aan doen.

Ik wil liever wat korter lopen, maar wel met de tempo's erin en met langere (wandel)pauzes tussendoor. Het idee van aan m'n duurvermogen werken gaat even terug de ijskast in. Eerst "back to basic": het lopen moet echt weer goed aanvoelen!

Vanavond besloten om een klein rondje te lopen, op z'n Loks. Even inlopen, toen 10*200m (p=200m) en toen uitlopen. Ik heb echt soepel en ontspannen volgens de souplessemethode de 200-tjes gelopen. Óók de ruststukjes conform de souplessemethode, met veel wandelen. De 200-tjes gingen helemaal niet gek. Wel voelde ik het irritante plekje per keer iets meer. Ik was van plan om 20*200m te doen, maar besloot dat het na 10x genoeg was. 
Hoewel het lopen goed ging, beviel 't me niet dat het plekje steeds nadrukkelijker aanwezig was.
En dus nu... "ijs op 't poot!" En het verder maar even van dag tot dag, van keer tot keer, bekijken.