Wat nu?

Vandaag heb ik m'n voorgenomen progressieve lange duurloop compleet verknald!
Zie: http://joartrent.blogspot.nl/2016/09/road-to-amsterdam-16-week-15.html
Ja, er stond wind (maar die had ik 18 km in de rug (slechts de laatste 6 km tegen).
Ja, het was warm (maar om dan zóóó in te storten).
Ja, ik liep vlot (maar km's van 4'55" tot 4'25" zijn niet schokkend).

Fris aan de start!

Tussen km 19 en 24 ging ik het HE-LE-MAAL stuk. Ik kan me niet herinneren dat ik dit ooit eerder zo heb meegemaakt. Met hardlopen, hobby, plezier, marathonvoorbereiding had het uiteindelijk helemaal niets meer te maken. Zeker het geploeter vanaf km 24 naar huis niet. Pfff.
En dat terwijl ik het toch wat katterige gevoel van de 30 van Amsterdam Noord van vorige week wat weg wilde poetsen. Nou, dan heb ik mezelf een behoorlijk slechte dienst bewezen, want het tegendeel is waar.

Een week eerder ging m'n lange duurloop, met de Project2uur59-groep, ook al heel slecht. Toen bungelde ik constant aan het elastiek achter de groep, maar had ik nog het excuus van een zware training de dag ervoor.

Ook dáárvoor gingen lange(re) duurlopen geregeld moeizaam. Ik kan me een paar keer herinneren dat ik misselijk werd onderweg. En ik probeerde na het lopen met de groep in de laatste 5 km alleen naar huis te versnellen, om zo tot een fast finish te komen. Dat laatste lukte steeds niet, maar dat vond ik toen geen punt. Ik moest immers weer wennen aan het lopen van lange afstanden en had daar nog genoeg tijd voor.

Nu is die tijd er niet meer. Na morgen heb ik nog maar 5 weken tot de marathon! Vijf weken om opeens naar 42 km lang te lopen in een tempo van 4'15"/km. Hoe ga ik dat voor elkaar boksen?
Gek genoeg is mijn vorm echt heel goed! Lange en korte intervaltrainingen gaan zeer gemakkelijk. Jongens die ik tijdens een lange duurloop moet laten gaan, loop ik er dan zonder moeite vanaf. Ook de trainingen met marathontempoblokken gaan uitstekend. Twee weken geleden liep ik 20 km, waarvan 16 km in een tempo van 4'11"/km: heerlijk soepel. Maar ... die 20 km lijkt wel een onneembare drempel geworden. ik word er gek van.

Tijdens een lange duurloop, wanneer het een energiekwestie wordt, krijg ik het dus heel moeilijk. Zo niet té moeilijk. Een week met 5 dagen werken, een dynamisch gezin en 3x in de week als trainer/begeleider op het voetbalveld staan, lijkt niet in het voordeel van Johan de marathonloper.


Oké, weer even positief: de laatste 12 maanden zijn wellicht m'n beste hardloopmaanden ever. Met een record aantal aan km's en een pr op de 10 km in april. In die zin is er geen man overboord als ik besluit om over 5 weken niet deel te gaan nemen aan de marathon. Ik ben getraind genoeg om op de afstanden die meer in mijn kracht liggen (10 km, 10 EM, HM) goed voor de dag te komen.

Rest mij naar mezelf toe nog één vraag: "wat nu?"

It ain't over till it's over! Als ik nog een kans wil maken op een goede marathon, lijkt het me logisch om dat te trainen wat het minst in orde is: lang lopen. Minder tempo- en snelheidstrainingen, meer duurtrainingen. En als het even kan: progressief en/of met fast finish. De aanhouder wint ... toch?