scheenbeen 2

Het bezoek bij de fysio.
Er zit een spiertje aan de binnenkant, achter m'n scheenbeen die op dit moment niet helemaal goed voelt. De fysio noemde de naam nog: iets van  ".... posterior". Helaas ben ik de gehele naam even vergeten, maar ach. Een klein, gevoelig plekje, bij de overgang van spiertje naar peesje. Heel lokaal.
En de oorzaak? Kan van alles zijn. Nieuwe schoenen, oude schoenen, niet geheel vlakke ondergrond. Moeilijk te achterhalen. Streep eronder nu.
Belangrijk is dat het geen grote issue is, gelukkig. Ik mag er ook mee hardlopen. Wel gedoseerd, en rustig opbouwen. Qua tijd het even op half uurs loopjes houden. Tempo's mogen, maar niet te gek. Het mag overal: bos, baan, gras, ...

Wat kan ik verder thuis doen? De plek met ijs behandelen, ik heb een masseertechniekje meegekregen en een frictietechniekje: met de duimen de dieper liggende deeltjes behandelen door daar druk zetten.

Aan het einde van het bezoek zei m'n fysio: "tot de volgende keer."
We schoten we allebei van in de lach. "Liever niet," antwoordde ik.

Vanavond meteen begonnen met wéér een nieuwe hardloopperiode: een half uurtje rennen op de baan. Ik heb niet met mannen als Erik meegetraind, maar m'n eigen koers gevaren. Het ging niet geheel zonder last, maar het voelde tóch goed. Op naar het volgende halve uur lopen!

Update woensdag:

Net als vorige week, voel ik de plek nu (de volgende ochtend) echt wel. En dus ben ik flink bezig met ijs, frictie en masseren. Hopelijk zorgt het ervoor dat ik morgen wél een half uurtje kan lopen (itt vorige week).

Update donderdag:
Ah, shit, helemaal vergeten. José heeft vanavond een vergadering. Daardoor ben ik thuis bij de kinderen. Niet erg, hoor, maar ik had zo'n zin om te rennen. Het voelde alsof het kon. Nou ja, morgen dan maar. Het verandert verder niet veel aan deze week. Het plan was 3x lopen en dat kan gewoon lukken.

Update vrijdag:
Niet helemaal fit en dus niet gelopen. Zaterdag of zondag dan maar.

Update zondag:
Vandaag in de duinen gelopen. Ging het? Mwah ... ik was niet geheel tevreden. Ik liep in een een rustig tempo en na iedere 5 minuten rustte ik een minuutje. Ik kwam tot 5,4 km in 31 minuten. Wat nog geen 10,5 km/uur betekende. Hoe ging het met het linkeronderbeen? Nou, daar zat 'm nu het "mwah-gevoel". Beetje bij beetje ging ik het plekje weer wat meer voelen. Niet pijnlijk, wel aanwezig.