marathon-achtig

april 2013:
In de-draad-weer-oppikken schreef ik:
"Ik hoop eigenlijk vanaf komende week de draad weer op te kunnen pikken. Donderdag heb ik er met m'n trainer nog over gesproken. Over waarom ik toch zo vaak van die kleine blessuretjes heb, terwijl ik toch echt niet heel hard train. Ik ben gewoon een gevoelig type! Wat blessuregevoeligheid betreft dan, hè! En daar zal ik simpelweg in mijn trainingsaanpak (meer) rekening mee moeten houden. “Veilig” trainen. Wat dat betreft lijkt trainen voor een marathon een juiste keuze, omdat de focus dan meer op duur en minder op snelheid ligt."

augustus 2014:
Ik schreef in http://joartrent.blogspot.nl/2014/08/marathonbeleving.html het volgende:
"Trainen als voor een marathon. Dat was wat in mijn ogen voor mijn blessuregevoelige benen de ideale trainingsmethode was. Want dat heeft 2010 wel uitgewezen. Maar in 2013 werkte het helaas niet zo en kwamen de blessures weer terug. En ook in 2014 bleef het kwakkelen en ging het op en neer met mijn hardlopen. Toch is het idee altijd blijven hangen: trainen als voor een marathon zou nog steeds een oplossing kunnen zijn."
"Het liefst wil ik ook écht nog eens een marathon lopen. Die 3 uur en 3 minuten is natuurlijk prachtig, maar eigenlijk wil ik die verrekte marathon een keer ónder de 3 uur lopen. Zou oktober 2015 wat zijn? 
Trouwens: ik zal mijn marathonschema (juni 2013) toch niet voor niets ooit gemaakt hebben?"

Reactie van loopmaatje Erik (http://erikrunning.blogspot.nl/):
"Als je mijn mening op prijs stelt: 
gezien je blessureverleden zou ik het wat rustiger aan doen dan je vorige opbouwperioden. 
Steeds als je 'enthousiast' werd en weer ging beuken op de baan en in wedstrijden ging het mis. 
Je kunt beter een iets langere aanloopperiode nemen en zorgen dat je volledig fit wordt en je spieren en pezen de kans te geven sterker te worden. Af en toe wat sneller op de baan kan waarschijnlijk best, maar het gaat om de 'belastingsbalans'. Beter onnodig een maand te lang opbouwen dan een maand eerder in de kreukels liggen. En dat zeg ik alleen maar vanuit de beste bedoelingen, omdat ik het fijn vind je als trainingsmaatje te hebben."

En nu?
De laatste keer dat ik snel liep, was afgelopen 23 september. Zie http://joartrent.blogspot.nl/2015/09/tempoloop-van-5-km.html.
Morgen alweer 2 weken geleden. En ... toeval of niet? ... daarna kreeg ik last van m'n rechtervoet en -enkel. En zo ontstond het idee om vaker te gaan lopen, maar niet méér. En dat dan ook nog eens rustig(er) te doen: afgelopen week bijna aan 'therapeutisch hardlopen' gedaan. Vaker = (bijna) dagelijks. Een running streak, zonder het per se te moeten. Vandaag wordt loopdag 7. En nu, een week verder, merk ik dat het plezier toeneemt. En dan durf ik bijna weer te dromen. Dat mag en dat 'hoort' ook bij mij. En als ik over hardlopen droom, dan droom ik over een snelle 10 km, een vlotte halve marathon en ... over een hele marathon. Toch. Ik weet hoe ik in 2010 heb genoten van de weg naar de marathon toe. Dat vond ik misschien wel mooier dan de marathon zelf. En dát is wat ik wil: genieten van het hardlopen. En als de consequentie van dat genieten een marathon is: "so be it!"

Verschil:
Waar ik voorheen een doel (een wedstrijd) als uitgangspunt nam, wil ik nu de weg er naartoe als uitgangspunt nemen.
Als er daadwerkelijk een marathon komt, dan ben ik blij (dan is in ieder geval de weg er naartoe goed genoeg verlopen). En als die marathon er niet komt hoop ik óók blij te kunnen zijn met 'de weg'.

Stap voor stap:
Eerst maar eens via de (dagelijkse) duurloopjes werken aan belastbaarheid en duurvermogen. Mochten de ideeën daarna serieuzer worden, wil ik op z'n Daniëls te werk gaan: per week 2 Q trainingen (zoals tempoduurlopen) en verder E runs, waarvan 1 per week lang(er).
Een interessant schema voor 'ooit' het lopen van een marathon is dat van POV. Te vinden via zijn blog: http://trainerpaul.blogspot.nl/.