Ze voelen geïrriteerd (en soms pijnlijk) aan. En dan gaat het links om één klein lullig plekje en rechts twee kleine lullige plekjes. De huid is nergens rood en ook niet warm. Er zijn geen verdikkingen op de pezen.
Ik kreeg te horen dat ik er op tijd bij ben. Wel zou het het begin van een "echte" blessure kunnen zijn.
En nu?
Even een pas op de plaats maken. Fietsen en rustig lopen. Géén sprintjes trekken en dus ook geen intervaltrainingen. Springen is ook uit den boze. Behandelen met ijs (2 à 3x per dag) is goed en ik heb wat oefeningen meegekregen.Hopelijk werkt de sporttape, mijn wondermiddel, weer en is het wellicht een kwestie van een paar weekjes.
Aan de ene kant zou het natuurlijk fijn zijn om er zo snel mogelijk vanaf te zijn, zodat ik met mijn marathonprogramma aan de slag kan gaan. Aan de andere kant is het misschien niet onverstandig om meer tijd voor het herstel te nemen. Volledig herstellen! Dan laat ik de marathon dus schieten.
Gelukkig hoef ik nu nog niet te beslissen. De komende 3 à 4 weken zullen wél bepalend zijn of ik een 12 weken marathonschema kan volgen, waarmee ik m'n doel (de marathon onder de 3 uur) ook zou moeten kunnen halen.
Als ik er over ruim 3 weken nog steeds niet goed voor sta, gaat er een streep door de marathon. Dat zou niet het einde van de wereld betekenen, hooguit een kwestie van nieuwe doelen stellen. De lange(re) termijn, volledig herstellen, is het belangrijkste.
Morgenochtend een rondje fietsen en donderdag maar weer eens "kijken" hoe het lopen gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten