en ... nóg een week geduld!

Sinds mijn vorige bezoek aan de fysio, heb ik welgeteld "één keren" hardgelopen. In heel april trouwens maar 4x. Dat schiet dus niet op. En de komende week zal nog niet veel anders zijn.

Volgens de fysio betreft het (nog steeds) een geïrriteerde zenuw. Een zenuw die in mijn geval over de achillespees heen loopt en niet zoals bij de meeste mensen onder de pees langs. Het is dus géén achillespeeskwestie. Dat is dan ook meteen de reden dat we de oorzaak niet zoeken in het hardlopen (zaken als snelheid en duur), maar meer in een irritaties opgelopen door contact met de hielomsluiting van mijn schoen. In de tekening onder deze tekst heb ik met een rode pijl het bewuste plekje aangegeven. Daar loopt de bewuste zenuw. Telkens wanneer ik afzet, tikt het bovenste stukje van de hiel van de schoen tegen die zenuw aan. En als dat maar vaak genoeg gebeurt, gaat de boel wel een keer irriteren.

(De kuitblessure in oktober/november kwam vanuit de rug en core. Deze achilleskwestie is echt een lokaal dingetje. En hoe klein dat dingetje ook is, het houdt me inmiddels al weken aan de kant.)

De komende week dus wéér niet lopen. De zenuw en pees moeten volledig tot rust zijn gekomen. Om dat te kunnen bereiken, ga ik óók een week lang Voltaren gel op m'n achillespees smeren. Een middel met diclofenac, een ontstekingsremmer. Voor volgende week vrijdag een nieuwe afspraak gemaakt: een evaluatiemomentje. Hopelijk kan ik daarna weer met lopen gaan beginnen. Hoe eerder hoe beter, omdat ik dan niet helemaal op '0' hoe te beginnen. Want, hoe gek het ook klinkt, ik ben niet geblesseerd en hoef dus ook niet 'terug' te komen. Die irritatie moet simpelweg verdwijnen.

Binnenkort ben ik trouwens aan nieuwe hardloopschoenen toe. Wellicht is het handig om me te richten op schoenen met een laag contrefort, omdat waarschijnlijk de hielomsluiting de irritatie heeft veroorzaakt.










Daar waar ik de rode pijl heb getekend, gaat het om.