Lycurgus Run: 10 EM

Open Zaanse Kampioenschappen

Vanmorgen met z'n vieren naar Krommenie gereden. Erik, Frank en ik reden met Marco mee. Op naar de Lycurgus Run!

Ik had er echt zin in. Zeker omdat ik in maart de Spaarnwoudeloop moest laten schieten. Het was dus alweer een maand geleden dat ik m'n laatste wedstrijd liep.
In de auto zaten we natuurlijk heerlijk te praten over hoe het “straks” zou gaan. Vooral Erik was op dreef: hij had voor ieder van ons uitgerekend wat onze eindtijden zouden moeten kunnen zijn. Achteraf kan ik zeggen dat hij het vrij goed heeft ingeschat!
Omdat ik tot nu toe vooral 10 km's liep, was ik benieuwd hoe de 10 EM zou gaan. Hoe zou ik me houden ná het 10 km punt? En zo had iedereen in de auto wel zijn “zorgen”.
Het weer was goed: zo'n 5 graden en een een lekker zonnetje. Dáár kon het niet aan liggen!

Om half 11 was de start: we waren er klaar voor!

De start was vlot, maar niet te snel, na een minuut of twee liep ik op de 8e positie. De 7 lopers voor me hanteerden een stevig tempo en ik liet ze wat gaan. Na 2 km merkte ik dat het gaatje tussen het groepje van 7 en mijzelf niet meer groter werd. Ik twijfelde of ik het dicht moest lopen, of in mijn eigen tempo verder moest gaan. Ik koos voor het laatste. Het belangrijkste was het lopen in een ritme dat goed aanvoelde. Ik zat er lekker in, en liep nauwelijks langzamer dan mijn 10 km tempo. Vooraan hadden 2 lopers een versnelling ingezet en liepen bij de andere 5 lopers weg. Een van de 5 lopers voor me moest lossen en hem kon ik al redelijk snel in de race inhalen. De 1e km's waren heerlijk. Veel zon en geen tegenwind. Dit veranderde na zo'n 5 km. We draaiden naar rechts en liepen pal tegen de wind in, langs het water. Hier baalde ik wél even dat ik niet bij die andere lopers liep, maar ach, ik voelde me goed en ging “gewoon” door in mijn eigen tempo. Dan maar alleen.

Het stuk met tegenwind duurde toch wel 4 km en ik voelde wat vermoeidheid opkomen. Wat een opluchting was het toen ik weer uit de wind kon lopen. De voorste 2 lopers waren inmiddels wat uit het zicht aan het raken en de nummer 3 was ook al onbereikbaar aan het worden. Ook de nummer 4 liep goed door, maar op de nummer 5 begon ik wat in te lopen. Doorkomst op de 10 km was 38 ½ minuut. Wow, best goed. En dan begint het rekenen, hè: waar zou ik op uit kunnen komen? Doordat de wind nu schuin mee was, kon ik zelfs licht versnellen: iets in de 1.02 moest kunnen. Na 12 km had ik de loper voor me te pakken. Ook begon ik wat in te lopen op de nummer 4. Maar deze kreeg het in de gaten en kon zelf ook versnellen, waardoor het voor mij een kansloze missie werd om hem in te halen. Geen probleem: ik moest vooral m'n eigen wedstrijd blijven lopen. Inmiddels kwam ik in de laatste 3 km's terecht. Een tijd onder de 1.02.00 zat er zelfs in, maar dan moest ik het tempo wel vast blijven houden. Ik voelde me nog zo goed, dat ik daar eigenlijk al niet meer bang voor was. Ik kon lekker “volle bak” doortrekken naar de finish toe. Tijd: 1.01.21 en een mooie 5e plaats. Daar was (en ben) ik heel blij mee. Deze tijd betekende een nieuw PR voor me!

Bij de finish Erik en Marco opgewacht. Erik liep 1.04.05 en Marco kwam over de streep in 1.05.30. We gingen wat uitdribbelen en zagen dat Frank ging finishen, samen met een andere Dem loper (Henri). Frank liep 1.06.55

Toen werd het nóg leuker: ik was niet alleen 5e geworden, maar in de categorie 35+ zelfs 2e. Ook Marco kon lachen, hij werd 2e in de categorie 45+. We moesten ons dus melden bij de prijsuitreiking. Bloemen en een envelop, wie had dat gedacht? Omdat ik nooit eerder in de prijzen had gelopen, had ik er op voorhand niet bij stil gestaan om mijn AtletiekUnie lidmaatschapsnummer bij me te hebben en in te vullen op het inschrijvingsformulier. Gelukkig mocht ik het nummer achteraf (heb ik inmiddels gedaan) doorgeven.

Het werd een gezellig ritje naar huis. Iedereen was tevreden! Een prachtige loop achter de rug, eindelijk weer in de zon kunnen lopen en prima tijden.