Toch wel opgelucht

Vanmorgen om 08.10 uur zat ik al bij de dokter. In m'n fietsoutfit zat ik daar “lekker geblesseerd” te zijn. Ik had m'n fietskleren al aan, omdat ik na het bezoek aan de dokter een rondje wilde rijden en dat toch over de bospaden wilde doen. Dat laatste mag in de duinen tot 10.30 uur en daar houd ik me altijd braaf aan.

Het bezoek aan de dokter viel me niet tegen. De knie is dik en waar rook is, is vuur. Natuurlijk. Maar de knie werd niet meteen tijdens of vlak na een inspanning dik en dat is gunstig. Meestal is er dan geen sprake van dat er bijvoorbeeld iets gescheurd is. Wat is al vermoedde, maar toch. De knie werd pas de dag na de training dik: het meest waarschijnlijke is dan dat er een irritatie was/is, in de vorm van overbelasting. Lijkt ook het meest logische, want doordat mijn voorste kruisband weg is, is er meer ruimte en instabiliteit in de knie, waardoor de kans op irritaties groter is. Mijn theorie werd als het ware bevestigd.

Over 3 weken moet ik terugkomen en dan is alles hopelijk achter de rug. Zo niet, dan hebben we afgesproken dat we een mri scan laten maken. Tot die tijd mag ik gewoon bewegen, dat is zelfs goed. Wandelen, fietsen, hardlopen, het maakt niet uit: als ik maar rustig aan doe. Het doel is bewegen, zonder dat de knie weer dik wordt.

Morgen ga ik in ieder geval naar de baan en zal ik het bespreken met m'n trainer. Die zal wel weer zeggen dat ik me moet beheersen. En dan heeft hij nog gelijk ook!

En na het doktersbezoek zat ik toch wel vrolijk op de fiets. Naar Wijk aan Zee, de duinen in en heerlijk off road gefietst. Richting Castricum. Wel zoveel mogelijk de klimmetjes vermeden. http://www.trainingpeaks.com/av/Q6KVVRFN3QX6T6U2LCMIERMAJM . 
Na zo'n 1 ½ uur was ik weer thuis, met een tevreden gevoel!