één stap terug

Het lijkt mee te vallen met m'n kuit.
Gisteren heb ik er nauwelijks last van gehad en vandaag al helemaal niet.
Wellicht iets te veel gedaan. Niet zo zeer wat tempo betreft, maar meer qua duur.
Wel met Menno gemaild. Ik had een nieuwe afspraak staan voor donderdag de 19e. Deze is nu naar voren gehaald, naar vrijdag de 13e.
Menno gaf in de mail aan dat hij net als ik niet had verwacht dat ik last van de kuit zou krijgen.
De benen hebben kennelijk veel tijd nodig om weer te wennen aan wat meer belastbaarheid. Dinsdag ga ik het toch weer proberen op de baan. En dan hooguit 8 herhalingen doen van 200 à 400m.
Hopelijk is het simpelweg een kwestie van nu één stap terug en straks twee vooruit, zoals een aantal mensen dat bemoedigend aangaven. Opgeven is geen optie, ik ben niet voor niets al een flinke tijd bezig met terugkomen. Vrijdagavond was even een domper, maar ik voel de gedrevenheid (gevoed door het feit dat 't mee lijkt te vallen) terugkomen. Menno en ik zijn gedoceerd bezig en in de gekozen aanpak heb ik vertrouwen, ook als er even een tegenslag(je) is. De laatste weken voel ik me weer 'n beetje hardloper en dat is een fijn idee.
En, man, wanneer ik in 2014 een pr mag lopen op welke-afstand-dan-ook, dan zal ik nog wel eens terugdenken aan het afgelopen half jaar. Want nieuwe pr-en lopen zal ik!

Op dit moment hoop ik de Twiskemolenloop (10 km) van 2 februari 2014 te halen. Ik denk een reëel doel om me op te richten. Niet om er een pr te halen, maar om er eindelijk weer eens mee te kunnen doen aan een wedstrijd. En als ik het niet red? Nou, dan maar niet. Dan is er op 2 maart nog één: de laatste van het seizoen.

Vanmorgen in ieder geval zonder last kunnen fietsen met Toon, Jacco en Marco. Om 8.00 uur de deur uit en om 8.15 reden we de duinen in. Dat is meteen het mooiste uurtje. Alles ontwaakt en er zijn nog niet zo heel veel mensen. Dat laatste is na een uurtje wel anders! Dan is het spitsuur wat sporters betreft.