Na kamp ben ik de eerste dag(en) altijd moe. Daarnaast ben ik óók nieuwsgierig naar de "schade" wat de benen betreft. Want al dat geklim, gezwem en vooral gevoetbal heeft toch invloed. Zo'n 15 jaar geleden maakte het allemaal niet uit, maar nu ik richting de 40 kruip ...
Gisteren was ik te moe, maar vandaag wilde ik dan toch wel weer een rondje rennen. Donderdag schoot de kramp in m'n linkerkuit, maar vandaag had ik er geen last meer van. Gelukkig maar natuurlijk!
Kuitkrampen heb ik heel vaak gehad. Er was geen lijn in te vinden in wanneer het gebeurde: het kon na 10 minuten zijn, maar ook na 30 minuten. Snel of langzaam lopen maakte óók niet uit. Juist dat gaf zo'n onzeker gevoel. In de periode vóór mijn serieuze trainingsfase richting marathon van Amsterdam, zorgden kuitklachten er geregeld voor dat mijn opbouw stokte.
Het voelde dan aan als een soort "plof kuit". Soms uit het niets een kramp gevoel in de vorm van een stekende pijn. Dat duurt dan een paar dagen voordat dit weg is en over het algemeen loop ik dan minimaal een week of 2 niet. Maar soms voel je het pijntje langzaam opkomen en dit wordt uiteindelijk ook een kramp, spierpijnachtig gevoel, het is net of de kuit volloopt.
Heb nooit een zweepslag gehad, maar ik denk dat het daarop lijkt, alleen de echte verrekking heeft nooit plaatsgevonden.
Niets hielp. Ik heb zelfs op speciaal aangemeten zolen met verhogingen in mijn schoenen gelopen.
Later bedacht ik dat de oorzaak wellicht lag in mijn voetbalverleden. Ik heb van die typische "foebel"-kuiten: mijn kuitspieren (en hamstrings) zijn zó kort, dat ik met mijn vingers niet eens m'n tenen (bij gestrekte benen) kan aanraken.
Ik heb één jaar geen last gehad van m'n kuiten. Dat was in 2010. Daarvoor en daarna dus wel last gehad. In 2010 wilde ik, zoals gezegd, een marathon lopen. In mijn hoofd startte de voorbereiding al in januari, terwijl de marathon pas in oktober was. Ik ging structureel 4x in de week lopen en later zelfs 5x. Ondertussen vond ik het gek dat ik steeds minder frequent (en later zelfs helemaal géén) last van die kuiten kreeg. Opeens bedacht ik me dat de oplossing wellicht lag in het feit dat ik meer en vooral gestructureerder ging hardlopen. De belastbaarheid ging omhoog.
Na de marathon last van diverse kwaaltjes (oa lies, knie, enkel) gehad, waardoor de structuur in het lopen weer verdween. Gevolg: kuitklachten!
Halverwege 2012 kwam ik er pas weer doorheen. Vanaf september 2012 loop ik 4x in de week en heb ik (gelukkig) geen last van die kuiten meer.
Ik moet dus "gewoon" zorgen dat ik 4x in de week kan blijven lopen, dan is er niets aan de hand.
Wat óók een steentje heeft bijgedragen is het dragen van compressiekousen (vanaf 2012) en het rekken van mijn kuitspieren en hamstrings. Die compressiekousen zorgen er bijvoorbeeld voor dat de kramp niet zorgt voor het abrupt moeten stoppen en een week aan de kamt staan. Na donderdag waren 2 dagen niet lopen voldoende.
Samengevat: wat mij betreft zijn er een aantal zaken die helpen tegen mijn "foebel"-kuiten:
- compressiekousen (tubes)
- rekoefeningen (ook op de niet-loopdagen)
- af en toe laten masseren
- regelmaat, structuur, belastbaarheid (voor mij geldt 4x per week lopen)
- gezonde voeding
- voldoende nachtrust
Goed, terug naar vandaag. Een lekker, rustig, rondje kunnen lopen. Daarbij gelet op het soepel en ontspannen lopen. Vanaf huis naar Wij aan Zee, via de duinen naar de tuinderijen en weer terug.
( http://www.afstandmeten.nl/index.php?id=1173503 )
Een mooie 15,5 km in 1.18.25 (11,9km/u, 5'05"/km).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten