Goh, bijzonder ...
Nee, dat niet. Maar ik wil zo graag weer een rondje lopen.
In mijn stukje Week-38 schreef ik al:
Komende week hoop ik weer te kunnen gaan trainen. Volgende week zondag is de eerste Twiskemolenloop van het seizoen. Deze hoop ik te halen. De kans is groot dat ik niet in al te goede doen ben, maar ik heb me toch al ingeschreven. Wellicht kan ik er een interessante training van maken.
Het belangrijkste is herstellen: ik wil nu weleens volledig hersteld en volledig fit zijn en eens een hele maand echt blessurevrij hardlopen. Dat is me nu al heel lang niet gelukt.
En met dat idee zit ik nu op de bank.
Vandaag was ik de hele dag onrustig.
Het begon gisteravond al. "Zal ik morgenochtend gaan fietsen?" Ja, nee, ja, misschien, nee, etc ...
Het werd een nee.
Dat was niet erg, want ik heb heerlijk met José en de kinderen gewandeld tijdens de mooiste uurtjes van de dag.
Maar weer thuis kwam dat onrustige gevoel weer opborrelen.
"Zal ik toch even proberen een héél klein rondje te lopen?" Nee, doe nog maar niet.
"Zal ik dan gaan fietsen?" Nee, ik wil niet fietsen, ik wil LOPEN!
En dus werd het zo'n voetbalmiddag. Lekker lui op de bank diverse eredivisiewedstrijden volgen.
Maar van PSV-Ajax (4-0) werd ik ook al niet veel vrolijker.
En ondertussen druppelden de uitslagen en verhalen van vooral de Dam tot Damloop binnen. Niet dat ik daar aan mee had willen doen, 't is mijn loopevenement niet (véél te druk), maar er werd wel heel veel gelopen ... zónder mij!
"Vanavond dan maar even een rondje?" NEE-HÉÉÉÉÉ!
Gelukkig is het morgen dus morgen. En morgen is alles immers beter!
"Morgen einde middag, na het werken, een klein rondje lopen?" JA!!!!!!!!!!!!!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten