Dromen = hopen = ...

"Je droom... het zal moeilijk zijn. Het zal tijd kosten. Het zal de nodige offers vragen. En... het zal de moeite waard zijn." (4positiviteit)

En dat op de laatste oktoberdag. De dag, waarop ik definitief vaststel dat ik in oktober niet één keer heb hardgelopen. De laatste keer dat ik dat kon zeggen, was in februari 2009, de maand na de aanrijding.
Maar dromen zijn er. Want zolang er dromen zijn, is er hoop. En zolang er hoop is, is er plezier. In de hardloopsport vertaal ik mijn dromen in doelen. Want ik ben er nog steeds van overtuigd dat ik mijn toptijden op de 5 km t/m de 21 km nog niet heb bereikt. M'n beoogde doelen houd ik nog even voor me, die meld ik wel wanneer de tijd er rijp voor is.

En om in shape te zijn en te blijven, ga ik momenteel (dus) door het leven als de Tacxman. Dat is wat ik nu kan, wat ik nu leuk vind, wat ik nu doe.
Vanavond weer. Heerlijk 52 minuten lang "uit m'n dak gaan" op de fiets. De training: 10' w.up, 5' tempo, 5' rustig, 12* 30"staan/30"zitten, 2' rustig12* 30"sprint/30"rustig, 10' c.down. Een combi-training tussen de HIT van Erik en een spinningles. "No mountain too high!"
Voor het eerst in deze maand m'n linkerkuit he-le-maal niet gevoeld. Ben dus zeer benieuwd naar morgen, wanneer ik weer op bezoek ga bij fysio Menno! Maar ... laat ik me nu niet rijk rekenen: ik heb weinig zin in (nieuwe) teleurstellingen. In het ergste geval ben ik de komende weken nog lekker aan het fietsen. Ik begin zowaar in een fiets-flow te geraken!

Garage

Een mooie week om in de garage te fietsen: Tacx time dus!

Het is niet zo dat ik met het fietsen een doel nastreef: het is een alternatief voor het lopen. En daarom bekijk ik gewoon per keer waar ik zin in heb.
Geïnspireerd door de blogpost Hit (high intensity training) van Erik en door zijn reactie op mijn stukje Tacx: "De HIT kun je trouwens ook goed op de fiets doen..." heb ik voor morgen de volgende training in petto: 12 x 60 sec (p = 120 sec). Tijdens die 60 seconden mag ik me helemaal afmatten. Maar hé, ik word vervolgens beloond met 2 minuten rustig aan trappen! En dat dan 12 keer. Met 10 minuten inrijden en 10 minuten uitrijden is dat toch 56 minuten fietsen. Niet gek, lijkt me.

"Op de fiets wordt een mens optimistisch. Dan ervaar je dat willen, kunnen en uitvoeren één kunnen zijn in een ronddraaiend fietspantheïsme."

- Peter Sloterdijk -

Tacx

"Speeding isn't always a crime" - Joan van den Akker

Vandaag zou er niet gefietst worden. Dochter Robin is jarig (8 jaar alweer)! Mocht ik het al jammer hebben gevonden, dan was één blik door het raam voldoende om dat laatste restje weg te halen: het regende en niet zo zuinig ook!
En dus zaten we om 9.00 uur te zingen en cadeaus te geven. En een half uur later gezellig gezamenlijk aan het zondagochtendontbijt!

Heb ik dan helemaal niets gedaan? Nou ... de visite werd pas vanaf 13.00 uur verwacht. En om de tijd te overbruggen 'mocht' ik alternatief trainen. Dat betekende in de garage de racefiets op de Tacx plaatsen en ... trappen: 52 minuten lang.
Ik heb er een leuke intervaltraining van gemaakt, uit m'n hardloop logboek gehaald:
1', 2', 3', 4', 5', 4', 3', 2', 1' (p=2')
Mp3 speler op m'n hoofd, met Ben Liebrands Grandmix '88. Johan 'back to 14 years old'.
Eerst 5 minuten inrijden en toen mocht ik los. 'This is the sound of speed,' klonk het in m'n oren.
José kwam nog even om een hoekje kijken en riep: 'je vliegt!'

Er is ooit een leven zonder hardlopen geweest. Toen ik door al die (knie)blessures besloot om te stoppen met voetballen, had ik daar namelijk hééélemaal geen zin in. Ik ging fietsen en in de wintermaanden 'spinnen'.  Het rijden op de Tacx doet me daar altijd aan denken, aan spinning. Oefeningen doen op opzwepende muziek: staan, zitten, weerstand erop, weerstand eraf, klimmen, sprinten, enzovoort. Ik deed het graag. Eén nadeel: het was binnen en ik sport zo graag buiten. Daarom ben ik in de wintermaanden gaan hardlopen. Als alternatief voor het fietsen. Maar na verloop van tijd werd dat omgedraaid en werd het fietsen een alternatief voor het hardlopen. Dat was na de aanrijding in januari 2009. Nog niet eens zo heel lang geleden.

week 43

"Wandelen is als het spellen van een boek, autorijden is als het lezen van het resumé, maar fietsen is als het beleven van het boek". (H. Wiegman)

ma

De eerste dag van m'n herfstvakantie begon met fysiotherapie.
Fietsen: 32 km in een uur en een kwartier (25,5 km/u), voornamelijk over de verharde weg.

do
Fietsen: 60,4 km in 2:40:53 (22,5 km/u). Vooral onverhard gereden, 80 à 85%. Het ging weer super, samen met Marco. Marco had nog steeds wat last van zijn ribben en was wat moe. Voor mij was dit niet zo héél vervelend: kon ik veel op kop rijden en dus het tempo bepalen.
Kuit nog steeds gevoeld (1 op schaal 1-10), maar gelukkig hindert 't me niet tijdens het fietsen.
En ... wat een PRACHTIG weer! We startten om 8.15 uur en zagen de zon opkomen in de duinen. Zo mooi, die oranje bal! Vervolgens was het volop zon, zon en zon!
Waaraan was dan te merken dat het herfst is? Aan al die gele, rode, oranje, bruine bladeren op de grond!
Tot nu toe mag ik niet mopperen over het weer gedurende de herfstvakantie!

vr

Fysiotherapie: triggerpointbehandeling

zo
Fietsen: ongeveer 25 km in 52' op de Tacx.

Weekopbrengst week 43:
- fietsen: 117,5 km in 3x (39,2 km p.x)

De dag ná de naalden

Gisteren de hele dag met een pijnlijke kuit rondgelopen, na de triggerpointbehandeling (of dry needling) van Menno.
Wel gek dat de lastgevende plek niet (meer) zoveel last geeft. Ik heb het idee dat dat positief is. Het kan betekenen dat de behandeling aanslaat. Gisteren voelde ik vooral de plekken waar de naalden in werden 'gepropt'. Daar had Menno me al voor gewaarschuwd.

Vandaag weer flink m'n (excentrische) oefeningen gedaan.
Binnenkort gaat Menno een soort van "reïntegratieschema" voor me maken. Haha, hoe klinkt dat!
Samen met Menno hoop ik zo m'n 'belasting-belastbaarheid' te kunnen bewaken en op te bouwen. Ik heb er veel vertrouwen in dat het goed komt.

Trigger points

Vanmorgen de eerste trigger point behandeling voor m'n kuit gehad.

Triggerpoints in de kuitspieren veroorzaken vaak kuitkrampen en pijn in de enkel en de kuit. De pijnlijke plek hoeft niet perse dezelfde plek van een triggerpoint te zijn. Op de afbeelding rechts zijn 3 triggerpoint te zien (x) en in het rood het gebied waar de pijn kan zitten. In mijn geval vlak onder de 2 linker kruisjes.

Het door de huid prikken van de naalden was geen probleem. Maar na wat gedraai (zo noem ik het dan maar even oneerbiedig), voelde ik m'n spieren echt golven. Menno zei dat hij dat ook kon waarnemen. Het was niet echt pijnlijk, maar wel vervelend en irritant. Op het moment van ... wil je maar één ding: dat het stopt! Ik voelde me dus verre van ontspannen en had zelfs zweethandjes.

Na afloop gaf Menno aan dat hij het erger vond dan hij had verwacht: "Man, dat je er überhaupt mee kunt lopen!" Dat klinkt vervelend, maar een voordeel is dat er middels de trigger point behandeling vooruitgang geboekt kan worden.

De volgende afspraak staat op 1 november. Tot die tijd mag ik zéker niet hardlopen, kan ik hoogstwaarschijnlijk ook niet! Dat betekent dat ik voor het eerst sinds m'n ongeluk in januari 2009 (zie: dit-ben-ik) een hele maand niet heb gelopen.

En nu? De kuit voelt stijf aan. Vooral zo'n 5 à 10 cm onder de knieholte voel ik nogal. Maar daar had Menno me voor gewaarschuwd. Wat kan ik doen? Rekken!
Daarnaast verder gaan met m'n oefeningen en met fietsen.En wat betreft m'n plannetjes van gisteren? Ach, dromen kan geen kwaad, maar doelen stellen doe ik nog maar niet. Ik bekijk het wel (samen met Menno) per week/maand. Geeft niks, als het maar goed komt met die kuit: dat is momenteel hét doel.

Wegstrepen

Eind september schreef ik in het stukje Gifbeker het volgende:
De eerste wedstrijd waar ik me dan wellicht weer op kan richten zal deze zijn:
10 november: Twiskemolenloop: 10 km.
Nu, bijna een maand verder, ben ik bang dat ik (ook) dit niet ga halen.
In het meest gunstige geval zal ik volgende week voorzichtig wat loopmeters kunnen maken. Twee weken later meteen een wedstrijd lopen, lijkt dan gekkenwerk (even los van of het wel verstandig is).
De week erop, op 17 november, is de Zevenheuvelenloop. Ron en ik hebben ons ingeschreven voor de 15 km. En, om eerlijk te zijn, denk ik dat óók deze wedstrijd te vroeg komt. Ook al omdat het om 15 km gaat.
En zo heb ik sinds de  Marquetteloop: (halve marathon op 16 juni) alle wedstrijden die ik daarna van plan was te gaan lopen, weg moeten strepen.
Wat het wegstrepen betreft, is er één duidelijk verschil tussen nu en een maand terug. Ik heb het geaccepteerd! Neemt niet weg dat ik weer van lopen droom, en dus ook van het deelnemen aan wedstrijden. Want óóit zal het weer!!

Ik heb voor ná de Zevenheuvelenloop nog een aantal wedstrijden in m'n agenda staan:
24 nov: Lycurgusrun10 km
1 dec: Strand- en Duinloop 15 km
8 dec: Twiskemolenloop  10 km
15 dec: Lycurgusrun10 km

Ik hoop er toch nog wel eentje te kunnen lopen. M'n gevoel zegt dat ik de Twiskemolenloop op 8 december zou moeten kunnen halen. Als ik vanaf begin november weer zou kunnen lopen, moet het haalbaar zijn om in december weer een 'normale' 10 km van onder de 40 minuten te kunnen lopen. Het lijkt nog ver weg, maar toch.
Morgen eerst weer naar Menno.
't Begint bij kleine stapjes.

Proteïne pannenkoek

In het hardloperskookboek heb ik het volgende gelezen:
"Als gevolg van een hardlooptraining ontstaan er kleine spierscheurtjes. Het lichaam heeft eiwitten nodig om deze weer te herstellen."

Op Twitter vond ik het volgende eiwitrijke recept: de Ei/Banaan/Kaneel/Kokos-pannenkoek van Teuni Verhagen. Lijkt me uitstekend én lekker voor na de training.

Op de blog van Teuni (http://voedjezelf.wordpress.com/) nog een aantal recepten.

De foto spreekt eigenlijk al voor zich: 1 banaan en 2 eieren, kaneel door de blender.
(Kokos-)olie voor in de pan. En bakken maar!

Update:
De pk's zijn goed te pruimen!

Pasta!

Vandaag zelf verse pasta + saus gemaakt!

Ik heb gebruik gemaakt van de volgende websites:
- Voor de paste: http://italie.nl
- en een filmpje van youtube
- Voor het maken van de soffritto: http://www.yunomi.nl

Ingredienten (voor 6 personen:

300 g bloem (grano duro)

3 grote eieren

30 ml olijfolie

zout

Bereiding:
1. Bloem in een bergje, kuiltje in het midden.
2. Eieren, olie en zout in het kuiltje.
3. Meng geleidelijk (vanuit het midden) de bloem door het eimengsel.
4. Kneed het deeg (6 min). Als het plakt, wat extra bloem.
5. Deeg 30 min. in een open plastic zak.

Uitrollen en snijden met de pastamachine:
1. Maak 3 of 4 porties (vierkantjes).
    Bewaar ze onder een theedoek om uitdrogen te voorkomen.
2. Eén van de porties platter maken. Bestuif dit met bloem.
3. Roller op de wijdste stand: deeg er 2 of 3 keer door.
    Vouw het deeg steeds 3x, draai het een kwartslag en haal het opnieuw door de machine.
    Plakkerig? + bloem.
4. Zet de roller (steeds) lager en haal het deeg erdoor (8-10x), tot het deeg de gewenste dikte heeft.
5. De vellen die klaar zijn leg je op een theedoek.
    (Dek ze af met een andere theedoek als je er gevulde pasta van wilt maken.)
    Voor gewone pasta laat je ze 10 min. onafgedekt drogen.
6. Met de andere rollers kun je de pasta maken die je wilt. Ik ging vandaag voor de spaghetti.
    Leg de pasta op een theedoek en dek deze alleen af als de pasta teveel uitdroogt.

Pasta koken:
1. Grote pan met water (1 liter per 100 gram pasta) koken
2. Water kookt? Pasta + zout erbij.
    (+ Olijfolie als de pasta aan elkaar kan gaan plakken.)
3. Roer de pasta door het water met een houten pollepel.
5. Deksel voor 2/3 deel op de pan.
6. Verse pasta kook je 1 à 2 minuten. Tussentijds proeven!
7. afgieten & in terug in de pan.
8. Beetje boter of olie voorkomt plakken.

Soffritto (basis voor een saus of soep):

zo'n 8-10 grote tomaten
3-4 uien
(1-2 paprika's)
4 tenen knoflook
3 dl olijfolie

peper en zout
kruiden als oregano en basilicum

Bereiding:
1. Ui in stukjes: fruiten.

2. Tomaten ontvellen en in stukjes erbij doen.
3. Paprika in stukjes erbij.
3. Geperste knoflook, kruiden en peper en zout erbij.
4. Uurtje op laag vuur.. 

Later kun je er van alles bijdoen: ik heb een courgette gebakken met hamreepjes.

*** Smullen maar! ***

Natuurlijk hebben we de boel ook opgegeten!
En ... als het niet goed gelukt zou zijn, zou ik dit stukje niet op m'n blog hebben geplaatst!!
Wel is het een flinke klus, hoor. Ik ben van 14.30 tot 17.30 bezig geweest. 't Is dus vooral iets voor in de vakanties of weekeinden.
En aangezien ik nu midden in m'n herfstvakantie zit ...

Fysio (3)

"Als de uitdagingen in je leven groter worden, kies er dan zelf voor om sterker te worden."

Weer een bezoek aan de fysio achter de rug.
Ik heb wat evenwichtsoefeningen gedaan en Menno heeft de kuit nog eens goed bekeken. De kuit voelt nog steeds gespannen aan. Zelf voel ik de bewuste plek in de kuit ook (te veel).
Hardlopen is daarom nog geen optie.
Voor vrijdag staat de volgende afspraak. Op het 'menu' staat dan een triggerpoint behandeling: dus "met naalden en zo".
Deze behandeling is gericht op de korte termijn, met als doel om spoedig weer te kunnen hardlopen. Voor de lange termijn geldt: huiswerk (blijven) doen! Om kuitklachten in de toekomst proberen te voorkomen.

En verder?
't Is herfstvakantie en aan beweging dan geen gebrek!
Ik ben, na het fysio-bezoek, met onze hond Ravi naar Wijk aan Zee gegaan en heb een uurtje gewandeld in het Paasdal.
En daarna heb ik een rondje gefietst:
32 km in een uur en een kwartier (25,5 km/u), maar voornamelijk over de verharde weg. Wel jammer dat ik ook tijdens het fietsen m'n kuit voel (3 op schaal 1-10).

Update (1):
Een oorzaak van mijn kuitklacht(en) kan ook een tekort zijn aan magnesium. Wellicht dat wat extra magnesium ook zou kunnen helpen. 'k Ga eens verder zoeken op internet. Want ... alle beetjes helpen!

Update (2):Na enig speurwerk stuitte ik op een interessante website: http://www.sport-en-dieet.nl.

Havermout en brinta, met name in combinatie met melk, zijn rijk aan calcium, fosfor en magnesium. Da's fijn om te lezen, want ik begin iedere dag met een bordje Brinta, met melk!!

Mooie uitleg over oorzaken/klachten/werking/aanvulling wat betreft magnesium op: http://www.gezondetips.nl.

Magnesium is te halen uit oa:

- spinazie, sla en andijvie.
- zaden en noten (amandelen, cashew- en pecannoten, lijnzaad, zonnebloempitten, chiazaad en
  sesamzaad).
- schelpdieren.
- roggebrood, bananen, volle rijst, soja en cacao.
- kokos.
- tarwezemelen.

Cyclo, ergo sum

Vanmorgen zó lekker gefietst. Het ging echt weer (bijna) ouderwets. Dat zorgt ervoor dat m'n niet-kunnen-lopen status lang niet meer zo vervelend is!
Cyclo, ergo sum.

Ik had met Marco, evenals de vorige weken, om 8.00 afgesproken bij de Patatoloog in Heemskerk. Bij de ingang van de duinen aldaar. We fietsten met de "groep Robin" mee, in totaal met z'n zessen. Eén van de mannen wist een strak tempo te hanteren. Hij reed eigenlijk vanaf minuut één tot aan de laatste tellen op kop en wenste deze positie niet af te staan. De anderen, inclusief mijn persoontje, wilden en/of konden niet overnemen. Wel kon ik goed volgen, heel gemakkelijk zelfs.
Ik kwam thuis na 2,5 uur fietsen. En in die tijd heb ik 62 km's weggetrapt. dat betekent een gemiddelde van 24,5 km per uur. Een hoger gemiddelde dan tijdens de vorige ritten. Dankzij 'onze' kopman. Wel moet ik erbij vermelden dat het parcours van vandaag minder zwaar was: minder hellinkjes maar meer single tracks. Hoe dan ook: ik heb weer kunnen genieten van een mooie sportochtend!

En dat, terwijl ik voor vandaag toch hééél andere plannen had! Vandaag was namelijk dé marathondag. Na het fietsen heb ik op tv gekeken naar de marathon van Amsterdam en ik kon er van genieten, zonder het gevoel "had ik maar ..."
M'n trainingsmaatjes bij Dem, Marco S. en Erik liepen 'm wel. Marco heeft het goed gedaan, voor Erik verliep de marathon niet volgens plan. Zie erikrunning.blogspot. Hopelijk zie ik ze spoedig weer op de baan, kunnen we 'ns kijken welke doelen we kunnen stellen. Ik begreep van Erik dat hij zich vanaf nu meer wil toeleggen op de kortere afstanden (van 3 km t/m 21 km) en dat spreekt mij ook wel aan. Aan marathonnen hoef ik voorlopig toch niet te denken.

Morgen heb ik weer fysiotherapie. Ben benieuwd wanneer ik überhaupt weer aan hardlopen toekom. Er spelen 2 dingen:
1) Lange termijn: de insteek van Menno.
2) Korte termijn: wanneer kan ik weer lopen? Ik wil wel weer wat succeservaringen kunnen boeken.
Aan m'n huiswerk heb ik overigens niet heel goed gewerkt. Ik had 4 oefeningen mee gekregen: voor bekken, heupen, benen en buik. Ik heb er wel wat aan gedaan, hoor, maar minder dan ik voornemens was. Drukke week, verjaardag, andere excuses, je kent 't wel, hè ...
Maar ... komende week heb ik vakantie: dan geldt uiteraard niet één excuus! Johan zal aan de bak moeten!

Het geheim van hardlopen

Voor m'n verjaardag gekregen: het boek Het geheim van hardlopen.

Sporten doe je buiten, niet op papier. En dus ga ik morgen weer een rondje fietsen. Maar het kan natuurlijk nooit kwaad om me wat hardlopen betreft af en toe weer wat wijzer te lezen en om in dit geval wat geheimen te ontrafelen!

Update:
Het is een leuk boekje, waar (voor mij) weinig nieuwe informatie in staat. 'Geheimen' kom ik niet tegen. De schrijvers hebben vooral geprobeerd om reeds bestaande kennis te becijferen en in grafieken/tabellen te zetten.
Vind ik het een aanrader? Ehhh ... ach ... ik houd het op 'leuk voor erbij'.

Fysio (2)

Vandaag weer fysio.
M'n benen, heupen en bekken werden flink onder handen genomen. Met de kuiten zelf lijkt niet veel mis te zijn. De problemen lijken eerder te komen vanuit de onderrug, bekken en heupen. Door deze soepeler en sterker te maken, zullen wellicht de kuitklachten afnemen. Neem meteen de buikspieren mee en ik heb een soort totaalpakketje. En dus kreeg ik ook "huiswerk" mee: 4 oefeningen voor bekken, heupen, benen en buik.
Wat buik betreft een inmiddels populair wordende oefening in de hardloopwereld: het "planken".

Maandag staat de volgende afspraak.
Dan gaan we eens kijken of er voorzichtig weer eens aan (hard)lopen gedacht kan worden. Tot die tijd in ieder geval niet. Menno: "Als het mis gaat, ben je nog verder weg dan 'maar' één week. Wat maakt die ene week niet lopen nu dan nog uit?" En daar kan ik hem nu geen ongelijk meer in geven.
Ik berust in mijn situatie. Sterker nog, ik heb een goed gevoel. Ik kan doelgericht oefeningen doen en "straks" onder begeleiding van Menno (waar ik vertrouwen in heb) terugkomen!
Ik prent me, wat het hardlopen betreft, het volgende in:
"Herinner jezelf er (altijd) aan dat je huidige bestemming niet je eindbestemming is.
Het beste kan nog komen."

Afgelopen vrijdag vroeg ik aan Menno of leeftijd misschien ook een rol kan gaan spelen bij mijn blessures. Menno keek naar mijn gegevens, die hij zojuist had genoteerd en zag dus óók mijn geboortedatum. Hij antwoordde vervolgens met een valse grijns:
"Je kunt lopers qua leeftijd indelen in twee categorieën: lopers onder de 40 en lopers van 40 en ouder. Je hebt dus nog even!"
Ik heb dan, om precies te zijn, nog 366 dagen!

Erik wist de 2 bovenstaande blauwe zinnen mooi te combineren in zijn reactie:
"Je beste jaren komen nog. Genoeg voorbeelden van lopers die hun pr's ver na hun 40e halen."

Hieperdepiep: morgen weer een "streepje"erbij!

Het zondagse mtb rondje

Zondag! En dus fietsdag!
Om 8.00 uur startten Marco en ik vanaf de Patatoloog in Heemskerk. Het miezerde wat, maar het was mooi fietsweer.
Het was nog schemerig buiten. En toen we in het bos kwamen, was het zelfs donker. Het was moeilijk om de paden goed te kunnen zien. Geconcentreerd kijken dus!
Sommige fietsers die we tegenkwamen, reden ook in het bos met verlichting: voor ons ook een idee voor de volgende keer.
Na 100m gingen we het klaphek door en reden het gebied waar de dieren loslopen in. Vervolgens kwamen we aan bij het volgende hek, om dit eerste dierengebied weer uit te gaan. Een paar Hooglanders lagen ons bij dit hek op te wachten. Even dacht ik dat we tol moesten betalen, maar we mochten gelukkig door.

Later, in een ander afgezet stuk, kwamen we de groep Exmoor pony's tegen, waar ik het gisteren over had. Ze schrokken van ons en renden weg. Ik vind het niet leuk om ze te laten schrikken, maar de groep zo aan het rennen te zien was wel gaaf.

Ondertussen was de miezer overgegaan in regen.  Ik zag dat het gemiddelde boven de 22 km per uur lag. In het gebied waar wij fietsen is dat best vlot te noemen. En dat merkte ik wel, hoor, ik moest vrij diep gaan en reed soms behoorlijk "in het rood". En Marco? Ach, die reed op 80%!
Ik zat met een glimlach op het gezicht af te zien, omdat ik het toch ook wel mooi vond dat Marco zo sterk is geworden. Hij reed zo gemakkelijk.

Toch ging het tempo omlaag. Marco was vorige week gevallen en had last van zijn ribben en sleutelbeen en dat begon hem nu wat parten te spelen.
Net als vorige week met Jacco, kwamen we halverwege Toon weer tegen. Die pikte moeiteloos aan. Ongelooflijk, 62 jaar jong inmiddels en nog steeds mee kunnen trappen.
De reünie van ons oude fietsgroepje was bijna compleet: ook Conrad visten we op. De volgende keer Wouter, Ronald en Richard nog!
Met z'n vieren reden we onze ronde uit. Bij het uitgaan van de duinen, reed ik lek. Ik was 4 km van huis vandaan. Gelukkig wist ik met 2x de lekke band oppompen thuis te komen en bespaarde ik mezelf een bandenwissel in de stromende regen!

Ik kwam thuis met 54,7 km op de teller en was 2:35:21 weggeweest. Dat betekende een gemiddelde van 21,1 km/u. Ik zag er niet uit: ik leek wel een veldrijder!
En hoe voelde ik me? Moe, bekaf ... én ... super voldaan!

Weekopbrengst week 41:
- fietsen: 100,5 km in 2x (50,3 km p.x)

ps: Eén van de 3 weken zomervakantie is geboekt: met Josés familie een weekje naar een landhuis in het stadje Bram in de regio Languedoc-Roussillon in het zuiden van Frankrijk.

Verliefd! Op de Exmoor!

Ik ben verliefd! En wel op de Exmoor pony's.
Dat zijn de paarden die vrij rondlopen in "ons" Noordhollands Duinreservaat.
Ik kom ze de laatste tijd zo vaak tegen. Nu wilde ik weleens weten om welke soort het gaat.
Ik dacht eerst aan Konik paarden, maar die zijn veel lichter van kleur.

Op de site van PWN kwam ik er na wat speurwerk eindelijk achter: de Exmoor pony's!
Ze zijn zóó mooi om te zien, juist doordat ze vrij rondlopen en je ze niet altijd tegenkomt.
Iedere keer hoop ik ze tegen te komen. Zal het wel, niet, wel, ...
En dat maakt het juist zo spannend en leuk. En dat maakt de paarden zo mooi!

Deze kleine pony is een van de oudste ponyrassen met nog echt Tarpanbloed. Hij is intelligent en dapperder dan de meeste paarden. De Exmoor leeft in moerasgebieden in Engeland.

In grotten worden vaak tekeningen van Exmoor pony’s teruggevonden. Dit betekent dat deze pony’s al heel lang bestaan! Onderzoekers hebben fossielen gevonden van Exmoor pony’s in Alaska. Toen de oceanen bevroren waren, kon de Exmoor zo naar Engeland lopen. Omdat hij heel dapper en sterk is, werd hij gebruikt als oorlogspony, jachtpony en landbouwpony. Exmoor pony’s zijn door de eeuwen heen heel weinig veranderd. Ze zijn weinig gekruist met andere pony’s en hebben daardoor zuiver bloed.

De Exmoor wordt in Nederland gebruikt om gras kort te houden in natuurgebieden.

www.penny.nl

Fysio: terug naar de basis

Vanmiddag ben ik bij fysiotherapeut Menno geweest. Ik vond het een prettig bezoek. Menno heeft van alles bekeken en onderzocht. Ik zal in het kort een aantal punten weergeven.

Omdat kuitklachten geregeld terugkomen, is hij het met mij eens dat er "iets" niet goed is in de basis. En wat is dat dan? Daar wil hij met me naar gaan zoeken. Want beter worden is één ding, maar nog interessanter zou zijn dat de klachten niet meer terugkomen. Terug naar de bron dus!

Menno kon (uiteraard) niet meteen een oorzaak aanwijzen. Zijn idee is om de komende tijd mogelijke oorzaken te testen. Of we komen dan bij de bron, of we kunnen mogelijke oorzaken wegstrepen. We gaan het niet in materiaal (zoals schoenen) zoeken. Dat heb ik zelf meerdere malen gedaan, zonder een bevredigend resultaat. Ik heb hakverhogingen geprobeerd, inlegzooltjes, zooltjes speciaal laten aanmeten. Ik heb ook op minimalistische schoenen gelopen. Daar zit het 'm echt niet in.
Nee, we gaan zoeken naar een oorzaak en mogelijk ook oplossing binnen het lijf zelf.
De grondige manier waarop Menno daar vandaag mee is begonnen, beviel mij wel.

Ik moest in de fysiotherapie-oefenruimte (of hoe noem je zoiets?) een paar keer heen en weer rennen.
Een tweetal zaken, die allebei met mijn loophouding te maken hebben, viel op:
1) Ik loop niet mooi rechtop.
2) Mijn voeten ploffen neer op de grond, oftewel: ik stamp (mogelijk veroorzaakt door punt 1).

De komende periode moet ik tijdens het wandelen rechter op gaan lopen, met de borst naar voren, en geluidloos proberen te lopen. Wanneer ik mag/kan gaan hardlopen, moet ik dit uiteraard ook toepassen bij het lopen.

Er kwamen, na een andere test, nog 3 punten bij:
3) Flinke knopen in de kuiten. Die kunnen er wel uitgehaald worden. Liefst voor een lange(re) termijn.
4) Mijn heupen zitten wat vast. Deze zouden wat soepeler mogen worden. Hier wil Menno dinsdag mee starten.
5) Mijn lijf is niet helemaal netjes in balans. Dat is niet zo gek. Meestal waren mijn blessures rechts: rechts heb ik de enkelbanden ooit afgescheurd. Mijn rechterknie is niet meer goed (voorste kruisband en meniscus). Rechts heb ik eens 5 ribben gebroken en de banden van mijn rechter sleutelbeen zijn ooit afgescheurd.

Verder mag ik niet meer af en toe eens een stukje "testen" als in: "kan ik al 1 à 2 km lopen?" Testen heeft geen zin. Want, als je gaat testen, ga je op zoek naar je grens. Wanneer vind je die grens? Bij een pijnprikkel. En da's niet goed. Simpel toch?

Samenvattend:
1) rechtop lopen
2) geluidloos lopen
3) knopen uit de kuiten
4) heupen soepeler maken
5) meer in balans tussen links en rechts
-)  niet "testen"

Ik liep met een gevoel van "we gaan lekker doelgericht aan het werk" naar buiten. En dat bevalt me wel. Geblesseerd zijn is één ding, maar niet weten waar je staat en waar je aan toe bent, is vers twee.

Koppie leeg

Vanmorgen weer een rondje gefietst.
Ik breng op woensdag de kinderen naar school en deze keer deed ik dat in m'n fietsoutfit op de mountainbike. De kinderen uiteraard op hun eigen fiets.
Toen ik m'n fiets pakte, zag ik dat m'n achterband bijna leeg was. Ik pompte hem op en besloot het risico te nemen.
Bij school leek ik wel een kermisattractie, vooral de leerlingen uit mijn klas vonden het maar een gek gezicht om hun meester in fietskloffie te zien.
Omdat ik maar tot 10.30 uur offroad mag rijden in de duinen, wilde ik niet eerst naar huis om me om te kleden. Nu was ik even over 08.30 uur al bij duiningang de Rellen in Wijk aan Zee.

Evenals afgelopen zondag "mijn" rondje weer gereden, waarvan een groot deel is opgenomen in de Wijckloop. Een stukje over het parcours van de Wijckloop uit het verslag van Ralph Apeldoorn op http://www.dutchroadrunners.nl/:
"Het is zo ongeveer het zwaarste rondje dat in mijn trainingsgebied is te vinden. De Wijckloop wordt ook wel als trailrun aangeduid. Voor een duintrail is dit ook zeker het geval. Het parcours is zeer goed aangegeven, fout lopen is nauwelijks mogelijk. Wel heeft het predikaat trailrun ook hier zo zijn uitwassen. Er waren best veel lopers met rugtassen, voor een trail van 16km met 4 verzorgingsposten misschien wat overdreven. En de loopster die met stokken vertrok had misschien op wat meer hoogtemeters gerekend."

Eenmaal in het bos merkte ik weer hoe heerlijk ik het vind om daar te zijn. Het weer werkte daar goed aan me. Het was licht bewolkt, zacht en er stond niet veel wind. Hoe anders dan de weersvoorspellingen! Het zou een koude, regenachtige herfstdag worden.
Er was bijna niemand anders en dat maakt het nóg leuker. De eerste tegenliggers die ik tegenkwam was een groep paarden en een groep schotse Hooglanders, gebroederlijk bij elkaar. Ze blokkeerden de doorgang, maar ik vond het zeker geen straf om even af te stappen. Zo'n mooi gezicht. Afgelopen zondag ben ik met José en de kinderen naar de bioscoop gegaan, naar de film De nieuwe wildernis. Nou, ik bevond me midden in 'mijn" Nieuwe wildernis!
De paarden kon ik, met m'n fiets in de hand, tot op een meter benaderen. Na een paar minuten keerde ik om en nam een ander pad om daarna weer op de route terecht te komen. Het is een groot voordeel om alle paden te kennen, natuurlijk.
Ik merkte dat m'n koppie leeg begon te raken en dat was wel even nodig. Het glas dat half vol was, begon weer een beetje half leeg te raken, maar per trap op de pedalen vulde ik het weer. Inmiddels is het glas goed gevuld!

Binnen het uur had ik m'n rondje gereden. Nagenoeg hetzelfde rondje als afgelopen zondag met Toon en Jacco.
Ik keerde om en besloot om het rondje nog een keer, maar dan tegengesteld, te rijden. Gek, dan lijkt het een heel ander rondje.
Naarmate de tijd verstreek werd het wel wat drukker. Tijdens de eerste ronde kwam ik, zoals gezegd, bijna niemand tegen. Maar tijdens de tweede ronde kwam ik geregeld hardlopers, wandelaars en fietsers tegen.

Tegen 10.30 uur was ik klaar en ging ik bij de Oudendijk het bos uit en reed terug naar huis. Thuis zag ik dat ik 45,8 km in 2:06:24 had gefietst. Dat betekende 21,7 km per uur.
Zondag reed ik 20 km per uur. Tegen Toon had ik gezegd dat ik best wel weer 22 km per uur zou moeten kunnen rijden. Ik met mijn grote mond!
Ik kwam er weliswaar dichtbij, maar daar heb ik een aardige inspanning voor moeten leveren!
Ondanks dat ik de 22 km per uur niet heb gehaald, was ik heel tevreden. Op dit parcours is 21,7 km per uur helemaal niet gek, al zeg ik het zelf!
En hoe was het met m'n achterband? Die was iets zachter geworden. Daar zal dus een "ieniemienie" klein gaatje in zitten. Ik had dus geluk! Vanmiddag maar even omwisselen en plakken.

En nu ... op naar zondag ... FIETSEN!

Betere tijden

Johan tijdens de DCD loop (mei '13). Lijkt alweer zo lang geleden!

Vis zwemt, vogel vliegt, mens loopt

"Vis zwemt, vogel vliegt, mens loopt"
- Emil Zatopek -

Vandaag de hele dag m'n kuit gevoeld. Maar goed dat ik gisteren na 7 minuten meteen stopte met lopen. Ik ben er dus fysiek nog niet klaar voor.
Wanneer dan wel? Omdat ik hier zelf geen antwoord op kan geven, heb ik voor vrijdag een afspraak gemaakt bij de fysiotherapeut: http://www.fysiotherapiekloekvanlieshout.nl/.

Ik heb mijn geblesseerde status geaccepteerd, maar vind het moeilijk om niet te weten wat ik wanneer kan gaan doen. En na eerdere kuitblessures kon ik na 1 à 2 weken weer normaal hardlopen. Nu kan ik na ruim 3 weken nog steeds helemaal niet lopen. Ik wil niet te snel beginnen, maar het is natuurlijk ook onzin om langer te wachten dan nodig.

Want uiteindelijk wil ik niet vliegen, niet zwemmen, niet fietsen, maar lopen!

1000m

Vanavond weer even de hardloopschoenen aan gehad. Héél even. Ik ben er op naar buiten gegaan om voorzichtig wat hardloopstappen te maken. Na een kleine 7 minuten stopte ik er mee. Ik voelde "iets" in de kuit en vooraf had ik al bepaald dat ik dan niet zou twijfelen en direct zou stoppen. En toch nog op m'n klokje kijken hoeveel km ik had gelopen, haha! In beeld kwam: 1,090 km. Niet gek, hè.
Ik heb er vrede mee, want deze week staat niet in het teken van hardlopen. Ik wil vooral op 2x fietsen uitkomen. En als ik de weersvoorspellingen mag geloven, moet ik vooral morgen gaan. Vanaf woensdag is minder weer (kouder en regen) voorspeld.
En nu: met ijs op 't pootje op de bank (voor de zekerheid).

Goed gevoel

Aan deze week heb ik toch een goed gevoel overgehouden.
Niet gelopen, maar wel 2x lekker gefietst. Dinsdag 35 km alleen en vandaag 46 km in wisselende samenstelling.

Vanmorgen begon ik om 07.50 uur vanaf de Patatoloog in Heemskerk, met Marco, Robin , Jacco en twee voor mij onbekende mannen. Het tempo lag vandaag vanaf het begin al hoog en Jacco en ik moesten het groepje laten gaan. In Wijk aan Zee zat een grote roofvogel op het pad op de grond. Wij zagen 'm pas, toen hij ons in de gaten had en opvloog.
Wat later kwamen we Toon tegen en hebben we met z'n drieën nog een heerlijk rondje getrapt. In totaal hebben we 46 km gereden en daar waren we 2 uur en een kwartier zoet mee.Volgende week ga ik hoogstwaarschijnlijk weer. Mijn doel wordt dan wel: bij de groep blijven!

Komende week wil ik evenals deze week 2x fietsen.
Door de hardloopblessures was m'n glas zóóó half leeg en nu voelt ie weer meer als half vol. En nu maar weer eens kijken of ik 'm door middel van het fietsen weer lekker vol kan krijgen: op naar de flow. Fiets-flow welteverstaan!
Niets is zo frustrerend voor een hardloper als: je topfit voelen en je benen werken niet mee. Door te fietsen kon ik in ieder geval weer m'n energie kwijt en wat duurvermogen betreft fit blijven.

Ik had vandaag een waar "schoolreisjegevoel". Gisteravond begon dat al met het klaarleggen van  alle fietsspullen en -kleding. Op zondag slaap ik graag uit (tot 9.00 uur), maar als je iets leuks gaat doen, is vroeg opstaan opeens helemaal geen punt.

Jo Art fietst

Wellicht "moet" ik m'n blog maar een tijdje veranderen in   Jo Art fietst.

Al is het maar voor m'n gemoedstoestand! 

Afgelopen dinsdag heb ik een rondje door de duinen gefietst: 35 km in 5 kwartier. Alleen op de verharde weg gereden. Een rustig, kort rondje dus. Weer even het goede gevoel krijgen.

Vandaag heb ik héél even m'n hardloopschoenen aangehad om te "testen" hoe het er voorstaat met m'n linkerkuit. Want wat de blessure lastig maakt: ik ben geen topsporter die meteen een MRI scan kan laten maken. Ik weet dus niet hoe wat/hoe de schade binnen in de kuit is.
Wel weet ik dat ik aan het einde van de straat moest stoppen en terug naar huis ging. In de wetenschap dat hardlopen er nog niet in zit. De schoenen maar gauw weer uitgetrokken dus!

Morgen maar weer een rondje fietsen. Door de duinen, over de onverharde paden, met Marco en Jacco. Eindelijk weer eens een keer fietsen met maatje Marco. En wat Jacco betreft: géén koppelloop met hem dit jaar, maar fietsen is wellicht een mooi alternatief! En voor mij toch een stukje actief herstellen.
Ben benieuwd, want ik heb al 11 maanden (bijna een jaar dus) niet meer off road gereden!
Bijzonder detail is dat onze route deels dezelfde is als het parcours van de Wijckloop die ik eigenlijk zou gaan lopen.

Update:
Vandaag (zondag) toch de Wijckloop gedaan. Maar dan op de fiets. Jacco en ik reden met het groepje van Marco en Robin mee.
En wie zagen we in het bos flink trainen voor de marathon van Amsterdam? Marco en Erik. Zag er goed uit: ze waren met een "steady" lange duurloop bezig en konden nog praten en lachen!

De knop is om

De knop is om. En eigenlijk moet ik eerlijk bekennen: dat is een keuze!
Die keuze heb ik telkens van me af geschoven, omdat ik er niet aan wilde geloven. Telkens had ik geen zin om op de fiets te stappen. Ik wilde niet fietsen, ik wilde lopen. Maar ja, dat ging niet!
Afgelopen zondag heb ik een rondje gereden, maar met een (ongezonde) dosis tegenzin. Dat werd me toch te gek. Ik moest mezelf even een standje geven: "Jootje, zeur en piep niet zo! Richt je aandacht niet alleen op wat je wil hebben. Wees dankbaar voor wat er is."

Vanavond om 19.00 uur zat ik weer op de fiets, met een andere instelling. En ... het was héérlijk! Het weer was goed: nog steeds zonnig en nauwelijks wind. Het was licht genoeg om nog door de duinen te karren. Naar Castricum. Lekker relaxed gereden, de zon onder zien gaan, de groep wilde paarden gespot. En om 20.15 uur was ik, na 35 km te hebben gereden, weer thuis.
Keurig op tijd voor Ajax - AC Milan.

"Ik val. Ik sta op. Ik maak fouten. Ik ben mens. Ik ben niet perfect. Ik leef en ik leer."