En dat op de laatste oktoberdag. De dag, waarop ik definitief vaststel dat ik in oktober niet één keer heb hardgelopen. De laatste keer dat ik dat kon zeggen, was in februari 2009, de maand na de aanrijding.
Maar dromen zijn er. Want zolang er dromen zijn, is er hoop. En zolang er hoop is, is er plezier. In de hardloopsport vertaal ik mijn dromen in doelen. Want ik ben er nog steeds van overtuigd dat ik mijn toptijden op de 5 km t/m de 21 km nog niet heb bereikt. M'n beoogde doelen houd ik nog even voor me, die meld ik wel wanneer de tijd er rijp voor is.
En om in shape te zijn en te blijven, ga ik momenteel (dus) door het leven als de Tacxman. Dat is wat ik nu kan, wat ik nu leuk vind, wat ik nu doe.
Vanavond weer. Heerlijk 52 minuten lang "uit m'n dak gaan" op de fiets. De training: 10' w.up, 5' tempo, 5' rustig, 12* 30"staan/30"zitten, 2' rustig12* 30"sprint/30"rustig, 10' c.down. Een combi-training tussen de HIT van Erik en een spinningles. "No mountain too high!"
Voor het eerst in deze maand m'n linkerkuit he-le-maal niet gevoeld. Ben dus zeer benieuwd naar morgen, wanneer ik weer op bezoek ga bij fysio Menno! Maar ... laat ik me nu niet rijk rekenen: ik heb weinig zin in (nieuwe) teleurstellingen. In het ergste geval ben ik de komende weken nog lekker aan het fietsen. Ik begin zowaar in een fiets-flow te geraken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten