Fysio: terug naar de basis

Vanmiddag ben ik bij fysiotherapeut Menno geweest. Ik vond het een prettig bezoek. Menno heeft van alles bekeken en onderzocht. Ik zal in het kort een aantal punten weergeven.

Omdat kuitklachten geregeld terugkomen, is hij het met mij eens dat er "iets" niet goed is in de basis. En wat is dat dan? Daar wil hij met me naar gaan zoeken. Want beter worden is één ding, maar nog interessanter zou zijn dat de klachten niet meer terugkomen. Terug naar de bron dus!

Menno kon (uiteraard) niet meteen een oorzaak aanwijzen. Zijn idee is om de komende tijd mogelijke oorzaken te testen. Of we komen dan bij de bron, of we kunnen mogelijke oorzaken wegstrepen. We gaan het niet in materiaal (zoals schoenen) zoeken. Dat heb ik zelf meerdere malen gedaan, zonder een bevredigend resultaat. Ik heb hakverhogingen geprobeerd, inlegzooltjes, zooltjes speciaal laten aanmeten. Ik heb ook op minimalistische schoenen gelopen. Daar zit het 'm echt niet in.
Nee, we gaan zoeken naar een oorzaak en mogelijk ook oplossing binnen het lijf zelf.
De grondige manier waarop Menno daar vandaag mee is begonnen, beviel mij wel.

Ik moest in de fysiotherapie-oefenruimte (of hoe noem je zoiets?) een paar keer heen en weer rennen.
Een tweetal zaken, die allebei met mijn loophouding te maken hebben, viel op:
1) Ik loop niet mooi rechtop.
2) Mijn voeten ploffen neer op de grond, oftewel: ik stamp (mogelijk veroorzaakt door punt 1).

De komende periode moet ik tijdens het wandelen rechter op gaan lopen, met de borst naar voren, en geluidloos proberen te lopen. Wanneer ik mag/kan gaan hardlopen, moet ik dit uiteraard ook toepassen bij het lopen.

Er kwamen, na een andere test, nog 3 punten bij:
3) Flinke knopen in de kuiten. Die kunnen er wel uitgehaald worden. Liefst voor een lange(re) termijn.
4) Mijn heupen zitten wat vast. Deze zouden wat soepeler mogen worden. Hier wil Menno dinsdag mee starten.
5) Mijn lijf is niet helemaal netjes in balans. Dat is niet zo gek. Meestal waren mijn blessures rechts: rechts heb ik de enkelbanden ooit afgescheurd. Mijn rechterknie is niet meer goed (voorste kruisband en meniscus). Rechts heb ik eens 5 ribben gebroken en de banden van mijn rechter sleutelbeen zijn ooit afgescheurd.

Verder mag ik niet meer af en toe eens een stukje "testen" als in: "kan ik al 1 à 2 km lopen?" Testen heeft geen zin. Want, als je gaat testen, ga je op zoek naar je grens. Wanneer vind je die grens? Bij een pijnprikkel. En da's niet goed. Simpel toch?

Samenvattend:
1) rechtop lopen
2) geluidloos lopen
3) knopen uit de kuiten
4) heupen soepeler maken
5) meer in balans tussen links en rechts
-)  niet "testen"

Ik liep met een gevoel van "we gaan lekker doelgericht aan het werk" naar buiten. En dat bevalt me wel. Geblesseerd zijn is één ding, maar niet weten waar je staat en waar je aan toe bent, is vers twee.