Koppie leeg

Vanmorgen weer een rondje gefietst.
Ik breng op woensdag de kinderen naar school en deze keer deed ik dat in m'n fietsoutfit op de mountainbike. De kinderen uiteraard op hun eigen fiets.
Toen ik m'n fiets pakte, zag ik dat m'n achterband bijna leeg was. Ik pompte hem op en besloot het risico te nemen.
Bij school leek ik wel een kermisattractie, vooral de leerlingen uit mijn klas vonden het maar een gek gezicht om hun meester in fietskloffie te zien.
Omdat ik maar tot 10.30 uur offroad mag rijden in de duinen, wilde ik niet eerst naar huis om me om te kleden. Nu was ik even over 08.30 uur al bij duiningang de Rellen in Wijk aan Zee.

Evenals afgelopen zondag "mijn" rondje weer gereden, waarvan een groot deel is opgenomen in de Wijckloop. Een stukje over het parcours van de Wijckloop uit het verslag van Ralph Apeldoorn op http://www.dutchroadrunners.nl/:
"Het is zo ongeveer het zwaarste rondje dat in mijn trainingsgebied is te vinden. De Wijckloop wordt ook wel als trailrun aangeduid. Voor een duintrail is dit ook zeker het geval. Het parcours is zeer goed aangegeven, fout lopen is nauwelijks mogelijk. Wel heeft het predikaat trailrun ook hier zo zijn uitwassen. Er waren best veel lopers met rugtassen, voor een trail van 16km met 4 verzorgingsposten misschien wat overdreven. En de loopster die met stokken vertrok had misschien op wat meer hoogtemeters gerekend."

Eenmaal in het bos merkte ik weer hoe heerlijk ik het vind om daar te zijn. Het weer werkte daar goed aan me. Het was licht bewolkt, zacht en er stond niet veel wind. Hoe anders dan de weersvoorspellingen! Het zou een koude, regenachtige herfstdag worden.
Er was bijna niemand anders en dat maakt het nóg leuker. De eerste tegenliggers die ik tegenkwam was een groep paarden en een groep schotse Hooglanders, gebroederlijk bij elkaar. Ze blokkeerden de doorgang, maar ik vond het zeker geen straf om even af te stappen. Zo'n mooi gezicht. Afgelopen zondag ben ik met José en de kinderen naar de bioscoop gegaan, naar de film De nieuwe wildernis. Nou, ik bevond me midden in 'mijn" Nieuwe wildernis!
De paarden kon ik, met m'n fiets in de hand, tot op een meter benaderen. Na een paar minuten keerde ik om en nam een ander pad om daarna weer op de route terecht te komen. Het is een groot voordeel om alle paden te kennen, natuurlijk.
Ik merkte dat m'n koppie leeg begon te raken en dat was wel even nodig. Het glas dat half vol was, begon weer een beetje half leeg te raken, maar per trap op de pedalen vulde ik het weer. Inmiddels is het glas goed gevuld!

Binnen het uur had ik m'n rondje gereden. Nagenoeg hetzelfde rondje als afgelopen zondag met Toon en Jacco.
Ik keerde om en besloot om het rondje nog een keer, maar dan tegengesteld, te rijden. Gek, dan lijkt het een heel ander rondje.
Naarmate de tijd verstreek werd het wel wat drukker. Tijdens de eerste ronde kwam ik, zoals gezegd, bijna niemand tegen. Maar tijdens de tweede ronde kwam ik geregeld hardlopers, wandelaars en fietsers tegen.

Tegen 10.30 uur was ik klaar en ging ik bij de Oudendijk het bos uit en reed terug naar huis. Thuis zag ik dat ik 45,8 km in 2:06:24 had gefietst. Dat betekende 21,7 km per uur.
Zondag reed ik 20 km per uur. Tegen Toon had ik gezegd dat ik best wel weer 22 km per uur zou moeten kunnen rijden. Ik met mijn grote mond!
Ik kwam er weliswaar dichtbij, maar daar heb ik een aardige inspanning voor moeten leveren!
Ondanks dat ik de 22 km per uur niet heb gehaald, was ik heel tevreden. Op dit parcours is 21,7 km per uur helemaal niet gek, al zeg ik het zelf!
En hoe was het met m'n achterband? Die was iets zachter geworden. Daar zal dus een "ieniemienie" klein gaatje in zitten. Ik had dus geluk! Vanmiddag maar even omwisselen en plakken.

En nu ... op naar zondag ... FIETSEN!