Ondanks dat ik weer sneller kon trainen, zijn de benen er kennelijk nog niet voor de volle 100% aan gewend geraakt. Het is ook wel wat natuurlijk. Ik wil in m'n opbouw:
- sneller kunnen lopen
- weer 4x per week kunnen lopen
- per week 50 km kunnen lopen
(mijn fysio gaf aan dat 50 à 60 km per week moet kunnen, pas bij nog meer kilometers wordt 't "kritiek").
Echt terug te keren naar m'n oude vorm, heeft toch nog wel wat tijd nodig. Ik zal me wat moeten inhouden en niet altijd maar voluit gaan. Deze week is wat dat betreft een relatieve rustweek. Zondag is dan weliswaar de Twiskemolenloop, maar die is uiteraard niet "heilig". Ik wil 'm wel gaan lopen, maar in deze fase benader ik de wedstrijdjes toch nog steeds als training.
Afgelopen zondag voelde ik een krampscheutje in m'n rechterkuit. Vanavond is er weer een baantraining. Daar ga ik wel naartoe. Zoals altijd loop ik er in een rustig tempo hardlopend naartoe. Lekker de warming up meedoen en dan beslis ik tijdens/na de warming up wat ik ga doen.
- Voel ik niets, dan ga ik het programma van de trainer volgen.
- Voel ik héél licht wat, dan ga ik starten met het programma, maar in een aangepast tempo.
- Voelt het vervelender aan dan alleen héél licht, dan ga ik rustig lopend naar huis (met een omweg??).
- Voelt het vervelend aan: dan kom ik waarschijnlijk niet eens aan op de baan.
Doel? Er zorg voor dragen dat ik niet "echt" geblesseerd raak. Interessant.
 |
| Een al eerder gebruikte, interessante afbeelding. |
De baantraining zit erop. En het ging heel goed. Ik liep rustig naar de baan en voelde de kuit nauwelijks. Tijdens het inlopen voelde ik 'm bij oefeningen als knieheffen, kaatsen en pendelloop wel. En toen het programma. We kregen een 3x 10 minuten met pauzes van 4 minuten voor onze kiezen. We moesten in een tempo lopen, dat we een uur zouden moeten kunnen volhouden. Rond het omslagpunt. Ik moest even terugdenken aan m'n 1:01:21 tijdens de 16,1 km een jaar geleden: 16 km per uur dus.
Tijdens de 1e 10 minuten voelde ik de rechterkuit nog steeds licht en liepen Erik en Ralph wat bij me weg. Na een minuutje of 6 voelde ik de kuit niet meer: het was weg. Ik kon zelfs wat versnellen en was in staat om het gaatje met Erik en Ralph niet nog groter te laten worden. Toen 4 minuten rust. Deze gebruikte ik om weer aan te sluiten bij Erik en Ralph. En daar klonk het fluitje voor de 2e serie van 10 minuten. Ik kon nu wél met Erik en Ralph mee. Halverwege stopte Ralph: hij voelde de marathon van afgelopen zondag nog te veel in de benen (gek hè). Ik versnelde en kon de kop overnemen. Het liep heerlijk. Toen weer 4 minuten rust en we maakten ons op voor de laatste keer 10 minuten. Erik kon weer een strak tempo hanteren. En da's knap, want hij had een zwaar hardloopweekend in de benen: 50 km op en neer in de blubber in de Ardennen met Jogger Jo. Na 6 minuten kon ik toch weer versnellen en de kop overnemen. En dus heb ik "gewoon" heel goed getraind. De "schwung" was er weer en ik liep lekker soepel en ontspannen. Ook kon ik aandacht besteden aan mijn puntjes: houding, armen, buik, geluidloos). Ik kwam tot 2,58 km, 2,71 km en 2,73 km. Dat is 3'44" per km, oftewel 16 km per uur. De hartslag lag tijdens de 1e, 2e en 3e x 10 minuten zo rond de 160. Bij de 13 er wat onder, bij de 2e en 3e er wat boven. Volgens mij aardig rond het omslagpunt.
Dat het zó goed zou gaan had ik vooraf echt niet verwacht!
Johan is blij!
En nu ... een "herstel"biertje! Proost!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten